| |
Σκεπτόμενη και ανήμπορη στις τρέλας τον ιστό
σε πλάνεψε ένας θεός στο φώς των ποιημάτων
γαλέρα του μεσαίωνα μέσα σε γυάλινο βυθό
γυρεύεις της αλήθειας σου νερό των Αθανάτων
Χρυσάνθεμο του έρωτα στις Κίνας την αυλή
που άθικτο σε άφησαν γενίτσαροι και χρόνοι
σε πίνακα ανοιξιάτικο κρυβόσουν του Νταλί
την νύχτα που φλεγότανε ολόκληρη η Ρώμη
Στο Πόρτο έρμοι εραστές βουτήξανε στα βαθειά
καθώς στην πλάτη έτρεχε της θάλασσας γοργόνα
όταν στο μπάρ "Rozalia" μια πύρινη βραδιά
στοιχειά πάνω στο σώμα σου ασέλγησαν δαιμόνια
Χαρόπαλευεις στα ανοιχτά μονάχη του ωκεανού
με μάτια που χορεύουνε τον θάνατο στην πρύμνη
κρατώντας για σημάδι σου τον χάρτη του καιρού
και το όνειρο που σου έταξε για λάφυρο η σελήνη
Και εγώ που ζώ στον ίσκιο σου πουλί αλαργηνό
τα βράδια σε ονειρεύομαι στης μέρας τη στεριά
τι και αν δεν μπόρεσα ποτέ τα μάτια σου να δώ
θα καίγομαι μια ζωή στης Σμύρνης την φωτιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
