| |
| | Π Ο Τ Α Μ Ο Υ ≈≈ Σ Τ Ο Μ Α |  | | | Δείτε την ημερομηνία, προ 10ετίας το έγραψα, τώρα μόνο πρόσθεσα μία συλλαβή σε κάθε στίχο χωρίς να αλλάξω το νόημα. Με την πρώτη ευκαιρία θα ηχογραφήσω να ακούσετε κ πώς τραγουδιέται αυτό το μέτρο. | | |
[align=center][font=Palatino Linotype][color=black]εξέρχομαι να μαζέψω το πεντακάθαρο νερό
εχω αφήσει δύο κατσαρόλες να γεμίζουν στην αυλή
απ’ τ’ ουρανού τη βροχή πληρούμενες ξεχειλίζουνε
ας νοτισθούνε και λίγο τα ρούχα τα μαλλιά ας βραχούν
δεν περιέχει φθόριο χλώριο ουτε άλλες πρόσθετες ουσίες
κι απο τα χιλιόμετρα σωληνώσεων δέν έχει βρωμιές
νερό με γεύση βαριά απο σωλήνες δέν με ξεδιψά
η δροσιά ομως η ίδια είναι το ύδωρ του ουρανού λαχταριστό
το διατηρώ σ’ ενα δοχείο με λίγα ξυλοκάρβουνα
και πρίν απ’ τη χρήσητου το περνώ απο φίλτρο του καφέ
ας μή το λιμπίζεται ο διψασμένος το αλμυρό νερό
κι ο ναυαγός που παλεύει με τα κύματα τ’ αλμυρά
αν και η αλμύρα τον περιλούζει να μήν την καταπιεί
σε πόσιμου ποταμού το στόμα ειναι ναὔρει σωτηρία
ηδονικά απο την άλμη σαν πίνεις θέλεις πιό πολύ
και πιό πολύ μεγαλώνει η δίψα συνέχεια πίνοντας
πρίν ξεδιψάσεις πολύ πριν πιείς τη θάλασσα θα πνιγείς
στη θάλασσα θα σε φάνε τα ψάρια μήπως φταίν αυτά
αλλα προς του ποταμού το στόμα γλυκαίνει το νερό
«αφέντη σώσεμε όποιος κι άν είσαι βοήθα έξω για να βγώ»
κι ο ποταμός την ορμήτου κόβει εισακούσθηκε η ευχή
πατάς στα στρογγυλωπά πια τα βοτσαλάκια στα ρηχά
αλλα κι άν πεινάσεις μή φάς τα βόδια στου ήλιου το νησί
κυνήγα ψάρευε μάζευε και άλλη δίνει η γή τροφή
αγαπημένοτου ζώο ψητό κανείς ποτέ μήν το δεί
«άμα κανένας διψά να’ρθεί προς εμένα και να πιεί
απο το δικόμου νερό όποιος πίνει δέν ξαναδιψά
οδός της πραγματικής ανάγκης απλά είν’ ο λόγοςμου
στα λόγιαμου όποιος θνητός πιστεύει γίνεται αθάνατος».
≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈
1999 Ιουνίου 12 Σάββατο. (έμενα σε χωριό τότε που το έγραψα)
≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈[/align]
Τα οικόσιτα περιστέρια με διδάσκουν: οτι ακόμη και ο πιό αιμοβόρος κάποια πλάσματα αγαπάει. Ο πατέραςμου παιδί όταν ήταν, καλοκαίρια σε κάποιον θείοτου περνούσε. Εκεί για περιστέρια φωλιές είχε φτιάξει, τα τάιζε, τα φρόντιζε. Μιά φορά, απο του θείουτου φεύγοντας σε μιά κατασκήνωση πήγε. Απο την κατασκήνωση επιστρέφει, τα περιστέρια πού είναι; - ο θείοςσου αρρώστησε, δυνατή τροφή οτι χρειάζεται μας είπαν, τα περιστέρια σούπες του τα κάναμε. Τότε, ο πατέραςμου έλεγε, μέσαμου μιά μαυρίλα ένιωσα, που ποτέ δέν θα το ξεχάσω, όλο τον κόσμο μαύρο είδα. Αυτό το έλεγε, άνθρωπος που αναίμακτη τροφή για τροφή δέν την είχε. Έτσι και ο ήλιος sarwavaxa (παμφάγος) ονομάζεται, οτι τα πάντα αναλώνει, αλλα τα αγαπημένατου της Θρινακίας βόδια όταν έσφαξαν τόσο πόνεσε που στον επάνω κόσμο να φέγγει δέν ήθελε.
Η 2η στροφή απηχεί την Οδύσσεια όπου ο Οδυσσέας βγαίνει στο νησί των Φαιάκων.
Η τελευταία στροφή σε εισαγωγικά είναι λόγια του Χριστού, άν δέν σας αρέσουν βάλ’τετα με κείνον, όχι με εμένα. Πάντως, πολύ αργότερα απο το ποίημα έτυχε να παρευρεθώ σε δυό σεμινάρια περι εξαρτήσεων, ΟΚΑΝΑ και έτσι, και είδα οτι έχουν αυτήν την ιδεολογία: οτι εξάρτηση σημαίνει προσήλωση σε λάθος λύση, η οποία μή φέρνοντας ικανοποίηση ο άνθρωπος οδηγείται όλο και σε περισσότερη λάθος λύση, το ένα φέρνει το άλλο, με κατάληξη το θάνατο. Λέγοντας αυτά μή θεωρήσετε οτι είμαι υπεράνω όλων των λάθος λύσεων, άν με γνωρίζατε θα βλέπατε οτι πολύ απέχω απο το ιδανικό. Αλλα έχω επιθυμία για το σωστό, και σε αυτό με όλους τους ανθρώπους θα ήθελα να συνεργάζομαι. Σας φιλώ.
Λοιπόν, εδώ είναι κ μιά ηχογράφηση, μάπα ερασιτεχνική ποιότητα, αλλα αρκεί για να καταλάβει κανείς το ρυθμό κ το πώς μπορεί να μελοποιηθεί.
http://users.sch.gr/ioakenanid/sounds/potamustoma.wav
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | το καλό, απο ΌΠΟΥ κι άν προέρχεται, είναι καλό· το κακό, απο ΌΠΟΥ κι άν προέρχεται, είναι κακό. | | | |
|
alicetta
03-08-2009 @ 01:01 | ...ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ.... ::smile.:: | | tarifula
03-08-2009 @ 02:11 | ηξερε που απευθυνοταν ο Χριστος...στην απληστια και την ματαοδοξια του ανθρωπου....ακου αθανατος.....
ποιος θελει βρε να ζει για παντα????
ειμαι σιγουρη...οτι αν ημασταν αθανατοι....τοτε θα ζητουσαμε απληστα...πως να πεθανουμε...... | | ΑΧΩΝΕΥΤΟΣ
03-08-2009 @ 05:08 | ιδανικό;;;μάλιστα...
μ αρεσει ο τρόπος σκέψης σου και η γραφή σου... ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | anuya
03-08-2009 @ 06:02 | Καλά ρε ταριφούλα, αφού όλα όσα γράφω είναι τουλάχιστον ρηχά κατα τη γνώμησου, τί θέλεις κ με διαβάζεις; | | παντιγιέρα
03-08-2009 @ 06:16 | ηδονικά απο την άλμη σαν πίνεις θέλεις πιό πολύ....
Σωστός!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!........................
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
03-08-2009 @ 13:43 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | tarifula
04-08-2009 @ 04:29 | Διογενη...δε θυμαμαι ποτε να ανεφερα οτι θεωρω κατι ρηχο...(εκτος κι'αν το αλτζχαιμερ μου εχει προχωρησει τοσο..)
αποψεις ανταλλασουμε εδω μεσα...και αν δε συμφωνουμε...δε χαλασε κι'ο κοσμος....εξαλλου στο ξαναειπα....ολα θεωριες ειναι...κι'ο καθενας υιοθετει αυτη που του ταιριαζει για να'χει λογο..να ζει.... | | anuya
05-08-2009 @ 01:14 | Σου ξαναείπα οτι καμιά θεωρία δέν είναι εντελώς λανθασμένη, πάντα έχει κάποιο δίκιο. Αλλα πέρα απο τις θεωρίες το γεγονός είναι αυτό που αποκαλύπτεται απο το σχόλιοσου, οτι όλα τα πλάσματα θέλουν να ζούν, κ εσένα ακόμη που δέν σου αρέσουν τα λόγια του Χριστού, να ΖΕΙΣ θέλεις, κ να βρίσκεις ΛΟΓΟ γι αυτό.
Προσωπικά, δέ με νοιάζει να βρίσκω λόγους για να ζούμε. Εδώ υπάρχει ο μέγας έρωτας, τί να τους κάνουμε τους λόγους!
Εκείνο στο οποίο εργάζομαι, είναι η επιστροφή στο δρόμο του Θεού της ζωής.
Είναι βαθύτατα αγράμματος όποιος δέν το ξέρει αυτό, κι άς έχει πτυχία. Όποιος ξέρει να επικοινωνεί με το Θεό, είναι πεπαιδευμένος, κι ας μήν πήγε ποτέ σχολείο, σάν τον Μακρυγιάννη.
http://users.sch.gr/ioakenanid/sounds/potamustoma.wav | | tarifula
06-08-2009 @ 17:58 | εχεις δικιο...και μαλλον ηταν λαθος ο τροπος που εκφραστηκα...δε χρειζομαστε λογους για να ζουμε...το γαμημενο το DNA μας, μας εχει προγραμματισει γι'αυτο...αλλα επειδη καπου κουτσαινουμε...χρειαζομαστε δεκανικια...κι'ο καθενας διαλεγει αυτα που του ταιριαζουν....χωρις αυτα, οι περισσοτεροι θα'χαν πηδηξει απ'τη βαρκα.... | | anuya
09-08-2009 @ 06:29 | Με τα ρούχασου μαλώνεις ρε ταριφούλα. Τη μιά αγαπάς τη ζωή, την άλλη τη μισείς, μιά την ενισχύεις, μιά την υποσκάπτεις. Σάν τον σκύλο του Αισώπειου μύθου, που έπιασε έναν λαγό, μιά τον έγλυφε τον χάιδευε, μιά του αγριευε τον δάγκανε. Κ ο λαγός αγανάκτησε, "άντε ρε φίλε, ή σκότωσεμε ή αγάπαμε!" | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
