Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271255 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 H καρδιά που δε λέει αντίο
 
Μελοποιημένο


Με φωτιά στην ψυχή ξεμακραίνεις
και το σύμπαν, σού μοιάζει μικρό
ξαφνικά σταματάς και σωπαίνεις
κι ό,τι ειπώθηκε μένει απλό.

Κλαίει η νύχτα σ’ αυτό το σεργιάνι
κι όλα τώρα ζητούν αντοχή
γυροφέρνει η ζωή δε μας φτάνει
πόσοι τάχα νικούν τη σιωπή.

Λες, δεν είναι ώρα να φύγω
θες να μείνω να δω τη βροχή
η καρδιά που δε λέει αντίο
τη μισή να φυλά εκδοχή.

Θα περάσει η μπόρα σε λίγο
στο μετέπειτα ίδιο φευγιό
απ’ τον πόνο αυτό θα ξεφύγω
μη λυγάς σ’ έχω ανάγκη κι εγώ.

Σ’ ένα τρένο που φεύγει κρατιέμαι
και σφυρίζει σα μέλλον τρελό
πόσες πίκρες αναρωτιέμαι
με καλούνε να δω το παλιό.

Θα ντυθείς με το πρώτο το χάδι
του ανέμου σιωπές θα ντυθείς
αφανής που αφήνει σημάδι
και το κέλυφος σπάς να με δεις.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 14
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Εμπνευστείτε κι αφήστε τους άλλους να ανησυχούν.
 
oneiropola
04-08-2009 @ 14:05
Κλαίει η νύχτα σ’ αυτό το σεργιάνι
κι όλα τώρα ζητούν αντοχή
γυροφέρνει η ζωή δε μας φτάνει
πόσοι τάχα νικούν τη σιωπή.


Ειναι υπέροχο!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
niotis@yahoo.gr
04-08-2009 @ 14:06
Θα ντυθείς με το πρώτο το χάδι
του ανέμου σιωπές θα ντυθείς
αφανής που αφήνει σημάδι
και το κέλυφος σπάς να με δεις.

αξεπαραστο!!!!!!!!!! ::theos.::
Simos_Vassilis
04-08-2009 @ 14:13
Σ’ ένα τρένο που φεύγει κρατιέμαι
και σφυρίζει σαν μέλλον τρελό
πόσες πίκρες αναρωτιέμαι
με καλούνε να δω το παλιό.

Θα ντυθείς με το πρώτο το χάδι
του ανέμου σιωπές θα ντυθείς
αφανής που αφήνει σημάδι
και το κέλυφος σπάς να με δεις.
.....................Υπέροχο................ ::theos.::
ΚατεριναΘεωνα
04-08-2009 @ 14:14
Θα ντυθείς με το πρώτο το χάδι
του ανέμου σιωπές θα ντυθείς
αφανής που αφήνει σημάδι
και το κέλυφος σπάς να με δεις.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::


καλο ξημερωμα
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
04-08-2009 @ 14:19
Γεια σας φίλοι μου καλοί.
akolouthos
04-08-2009 @ 23:10
Κλαίει η νύχτα σ’ αυτό το σεργιάνι
κι όλα τώρα ζητούν αντοχή
γυροφέρνει η ζωή δε μας φτάνει
.....................................................
πόσοι τάχα νικούν τη σιωπή.

!!!!!!!! ::theos.::
Mικρουλι
04-08-2009 @ 23:56
"Θα περάσει η μπόρα σε λίγο
στο μετέπειτα ίδιο φευγιό
απ’ τον πόνο αυτό θα ξεφύγω
μη λυγάς σ’ έχω ανάγκη κι εγώ."


Καταπληκτικό!! ::up.:: ::hug.:: ::up.::
voudas
05-08-2009 @ 01:13
Με φωτιά στην ψυχή ξεμακραίνεις
και το σύμπαν, σού μοιάζει μικρό
ξαφνικά σταματάς και σωπαίνεις
κι ό,τι ειπώθηκε μοιάζει απλό.

Κλαίει η νύχτα σ’ αυτό το σεργιάνι
κι όλα τώρα ζητούν αντοχή
γυροφέρνει η ζωή δε μας φτάνει
πόσοι τάχα νικούν τη σιωπή.
::up.:: ::up.:: ::up.::
peiraiotissa
05-08-2009 @ 01:40
η καρδιά που δε λέει αντίο
τη μισή να φυλά εκδοχή.

Αυτό....καταλύτης!!!!!!!!!!!!!!
Ποίημα κλάσης.............. ::kiss.:: ::kiss.::
Ναταλία...
05-08-2009 @ 04:34
Σ’ ένα τρένο που φεύγει κρατιέμαι
και σφυρίζει σαν μέλλον τρελό
πόσες πίκρες αναρωτιέμαι
με καλούνε να δω το παλιό.

Θα ντυθείς με το πρώτο το χάδι
του ανέμου σιωπές θα ντυθείς
αφανής που αφήνει σημάδι
και το κέλυφος σπάς να με δεις

::up.:: ::up.:: ::up.::
ΑΧΩΝΕΥΤΟΣ
05-08-2009 @ 06:20
Σ’ ένα τρένο που φεύγει κρατιέμαι
και σφυρίζει σαν μέλλον τρελό
πόσες πίκρες αναρωτιέμαι
με καλούνε να δω το παλιό.

εξαιρετικό!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
tarifula
05-08-2009 @ 17:06
Κλαίει η νύχτα σ’ αυτό το σεργιάνι
κι όλα τώρα ζητούν αντοχή
γυροφέρνει η ζωή δε μας φτάνει
πόσοι τάχα νικούν τη σιωπή.
τη καλημερα μου.... ::yes.:: ::wink.::
παντιγιέρα
05-08-2009 @ 20:16
κι ό,τι ειπώθηκε μένει απλό.

κι όλα τώρα ζητούν αντοχή

η καρδιά που δε λέει αντίο
τη μισή να φυλά εκδοχή.

αφανής που αφήνει σημάδι
και το κέλυφος σπάς να με δεις.

Ουδέν σχόλιον.............. ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Την καλημέρα μου, Θεοδώρα!
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
06-08-2009 @ 05:29
::kiss.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο