| |
Κάθομαι έξω στην εξοχή
έχω το χέρι μου για μαξιλάρι
τα άστρα γέμισαν τον ουρανό
το κύμα σκάει στο γυαλό.
Μέσα στη ψυχή όμως κενό.
Όλα γύρω μοιάζουν μαγικά
απέραντη ομορφιά φωτίζεται γλυκά
από πανσέληνο μεγάλη
πάνω από το προσκεφάλι.
Μέσα στην ψυχή όμως κενό.
Της φύσης η ομορφιά γύρω απερίγραπτη
Παρ' όλα αυτά εγώ κάθομαι σκεπτική.
Τι κάνω; Γιατί ζω; Γιατί πονώ;
Ερωτήματα αναπάντητα στο χρόνο.
Κι αναρωτιέμαι στη ζωή γιατί να συμβαίνουν όλα αυτά
Άσχημα ή όμορφα, δύσκολα ή απλά.
Γιατί να μην είναι όλα μαγευτικά,
όπως και τούτη η βραδιά;
Δεν θέλω να ξημερώσει
το όνειρο να χαθεί,
δεν θέλω να τελειώσει αυτή εδώ η στιγμή.
Εδώ είμαι χαρούμενη.
Βρήκα τον παραδεισό μου,
μόνη κι αν μείνω δεν θα νοιαστώ,
αρκεί όλα αυτά να μην αποχωριστώ!
Μονάχα εδώ ηρεμώ,
γαλήνη βρίσκει το μυαλό,
δύναμη παίρνω για να μπορώ
να συνεχίζω να προσπαθώ!
Τι κι αν ακόμα σ' αγαπώ...
Δρόμο αλλάζω παντοτινά,
σε άλλα μέρη να πορευτώ
Να μην σε δω ποτέ ξανά.
Μπας και σε ξεχάσει η καρδιά
που αίμα στάζει από παλιά...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
