| |
Απεναντι το θολο ειδωλο της Ζακυνθου καταπινει τον ηλιο
σε λιγο το φεγγαρι θα συρθει για να παρει τη θεση του
ειναι πολυ αργα, φαινεται, για ελπιδες
...η ηχω του ονειρου...
Ιονιο πελαγος κοιμαται ντυμενο με μια ολοφρεσκη αποχρωση του πορτοκαλι
γινεται ενα με τον ουρανο, στο χρωμα και στο μεγαλειο
το κυμα φτυνει τα τελευταια προβατα της ημερας
σαν υγρα διαμαντια κατρακυλουν προς την ακτη
εδω κι εκει γινονται θρυψαλα οταν το βραχο ανταμωσουν
Ποια δυναμη χαραξε το τοπιο αυτο?
Ποιος νομος ενοχλησε το βουβο αφρο?
Εξω απ' τη γυαλα της γραφης καπου εκρυψες τα δυο σου ματια
πισω απο το φως που στεγνωσε στη μνημη
εκαψες το βλεμμα σου για να το ψαχνω στο καθρεφτη...
η ακαρδη πετρα διεκδικει μια θεση στο νερο
σα μεδουσα πλεκεται στον υγρο παραδεισο που ζωγραφισε ο χρονος
συντομα... το σκοταδι θα τους πνιξει ολους
...η ηχω του ονειρου θα χαθει στη σιωπη...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
