stixoi.info: Εγώ κι εσύ

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	133296 Τραγούδια, 271883 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Εγώ κι εσύ

Αφιερωμένο στη Vera Maria, στο απομονωμένο τότε Arcos, (της το έστειλα μεταφρασμένο στα Πορτογαλικά). Με ξαναβρήκε, ύστερα από 47 χρόνια, την εποχή που ήμαστε νέοι. Τώρα τα ξαναλέμε από το ιντερνετ. Έχουμε τόσα πολλά (γι' αυτό άργησα να καταχωρήσω)

[align=center]Ήμουν παιδί,
και είχα όνειρα τον κόσμο να γυρίσω
και στη ζωή,
όπου θα εύρισκα χαρά να μην αφήσω
και να βρεθώ
όπου οι θάλασσες μπορούσαν να με πάνε
χωρίς σκοπό
τα όνειρά μου και εγώ να περπατάμε
κι ήρθες εσύ,
να μπεις στο δρόμο που περνούν τα όνειρά μου
κι απ' την αρχή
κάθε παλμό να κατευθύνεις της καρδιάς μου

[B]θάλασσες, όνειρα, αστέρια και φεγγάρι
και γω περίμενα να ρθεί ένα καράβι
να με λυτρώσει απ' τους χτύπους της καρδιάς μου
και να με πάει στα παλιά τα όνειρά μου
μα απ' τα όνειρα συνήθως σαν ξυπνάμε
οι ερινύες μοναχά μας κυνηγάνε
και με κυνήγησαν στα πέρατα του κόσμου
με μιαν ανάμνηση της πίκρας και του πόνου
και συ μακριά, σε μια γωνιά λησμονημένη
άλλο δεν μπόρεσες για να με περιμένεις.[/B]

Και ξαφνικά
και αναπάντεχα στην ζήσης μας τη δύση
ήρθες εσύ
το χτυποκάρδι το παλιό να αναστήσεις
και να μου πεις
ότι τα χρόνια όλ' αυτά τα περασμένα
ούτε στιγμή
η σκέψη σου δεν έφυγε από εμένα
κάτι γνωστό
αφού αυτά, όλα τα χρόνια που περάσαν
μες στο μυαλό
με την δική σου την ανάμνηση γεράσαν

[B]θάλασσες, όνειρα, αστέρια και φεγγάρι
και γω περίμενα να ρθεί ένα καράβι
να με λυτρώσει απ' τους χτύπους της καρδιάς μου
και να με πάει στα παλιά τα όνειρά μου
μα απ' τα όνειρα συνήθως σαν ξυπνάμε
οι ερινύες μοναχά μας κυνηγάνε
και με κυνήγησαν στα πέρατα του κόσμου
με μιαν ανάμνηση της πίκρας και του πόνου
και συ μακριά, σε μια γωνιά λησμονημένη
άλλο δεν μπόρεσες για να με περιμένεις.[/B]

μα τί ζητάς
απ' τη ζωή ή τι μπορείς για να ζητήσεις
είναι αργά
να ξαναζήσεις και ξανά να αγαπήσεις
εγώ και συ
οικοδομήσαμε απάνω σε ερείπια
και δεν μπορεί
να τα γκρεμίσουμε τα νέα μας τα σπίτια
μα στο μυαλό
κάτι αισθήματα κουρνιάζουν ξεχασμένα
και μεις οι δυο
παρέα κλαίμε για τα χρόνια τα χαμένα[/align]


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 12 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Συλλογή Νέες πατρίδες/ Μετανάστης Κατηγορίες Έρωτας & Αγάπη,Αναμνήσεις & Βιώματα Ομάδα Στίχοι για μελοποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Ψάξε το γιατί (procura porquê)

Ηώς 10-08-2009 @ 14:34	Και ξαφνικά και αναπάντεχα στην ζήσης μας τη δύση ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ...... Η ΖΩΗ ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΑ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ.....Καλό ξημέρωμα Δημητρο! ::hug.:: ::up.:: ::up.::
Simos_Vassilis 10-08-2009 @ 14:36	Και ξαφνικά και αναπάντεχα στην ζήσης μας τη δύση ήρθες εσύ το χτυποκάρδι το παλιό να αναστήσεις και να μου πεις ότι τα χρόνια όλ' αυτά τα περασμένα ούτε στιγμή η σκέψη σου δεν έφυγε από εμένα κάτι γνωστό αφού αυτά, όλα τα χρόνια που περάσαν μες στο μυαλό με την δική σου την ανάμνηση γεράσαν .............................................................. μα τί ζητάς απ' τη ζωή ή τι μπορείς για να ζητήσεις είναι αργά να ξαναζήσεις και ξανά να αγαπήσεις εγώ και συ οικοδομήσαμε απάνω σε ερείπια και δεν μπορεί να τα γκρεμίσουμε τα νέα μας τα σπίτια μα στο μυαλό κάτι αισθήματα κουρνιάζουν ξεχασμένα και μεις οι δυο παρέα κλαίμε για τα χρόνια τα χαμένα ........................... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: ............................
ΚατεριναΘεωνα 10-08-2009 @ 15:18	ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΣ ::theos.::
Helene52 10-08-2009 @ 16:23	Υπέροχο !!!!!!!!!! ::theos.:: ::up.:: ::theos.::
Nikos Krideras 10-08-2009 @ 23:43	::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Mικρουλι 11-08-2009 @ 01:06	Υπέροχο Δημήτρη!! ::up.:: ::hug.:: ::up.::
swordfish 11-08-2009 @ 01:11	Εξαιρετικό, την καλημέρα μου!!! ::up.::
idroxoos 11-08-2009 @ 05:15	::smile.:: ::yes.:: ::yes.::
smaragdenia 11-08-2009 @ 05:39	Μη κλαις για τα χρονια που περασαν αλλα κοιτα να ζησεις καλυτερα τα χρονια που εχεις μπροστα σου. Ειναι οτι καλυτερο. ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
ΑΧΩΝΕΥΤΟΣ 11-08-2009 @ 06:56	είσαι υπέροχος!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
Ναταλία... 11-08-2009 @ 07:00	μα τί ζητάς απ' τη ζωή ή τι μπορείς για να ζητήσεις είναι αργά να ξαναζήσεις και ξανά να αγαπήσεις εγώ και συ οικοδομήσαμε απάνω σε ερείπια και δεν μπορεί να τα γκρεμίσουμε τα νέα μας τα σπίτια μα στο μυαλό κάτι αισθήματα κουρνιάζουν ξεχασμένα και μεις οι δυο παρέα κλαίμε για τα χρόνια τα χαμένα Με συγκήνησες Δημήτρη πολύ όμορφο ::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
αυγουστης 11-08-2009 @ 13:51	πολύ καλό Δημήτρη! ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο