| |
Άνθρωπε εσύ ταλαιπωρημένε,
φυγά, καταζητούμενε,
εσένα που σε πόνεσαν,
σε πλήγωσαν και μετέτρεψαν
την αγάπη σου σε φόβο,
γέρασες.
Γέρασες πρόωρα.
Έγινες ηττοπαθής
και βολεύτηκες.
Έμεινες μόνος,
με την κενή σου ζωή.
Πόσους σταυρούς θα σηκώσεις ακόμα
μήπως σωθείς απ’ τα αμαρτήματά σου;
Πόσες ερήμους θαρρείς πως θα διανύσεις
δίχως σταγόνα νερό;
Είναι μακρύ και δύσκολο
το ταξίδι της ζώης άνθρωπε.
Ταξίδεψε λοιπόν.
Πέρνα απο την Σκύλλα στη Χάρυβδη.
Πολέμησε με τους Λαιστρυγόνες
και τους Κυκλωπές της συνειδησής σου.
Άκουσε τα τραγούδια των Σειρήνων,
που δεν είναι τίποτε άλλο
από τη φωνή της καταπιεσμένης σου ψυχής.
Ζήσε άνθρωπε,
ζήσε αυλητή μου και μη φοβάσαι πια,
γιατί αν καβαλλήσεις την παλίρροια,
αν δαμάσεις το ψηλότερο κύμα
και δεν πνιγείς.
Εκεί άνθρωπε είναι η δική σου Ιθάκη.
Άν φθάσεις εκεί,
θα έχεις εξασφαλίσει, ένα γαλήνιο θάνατο
και μια θέση σ’ αυτό που εσύ αποκαλείς παράδεισο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
