| |
Τελικά
ότι μαζέψουμε.
Από τις αυλές μας το φθινόπωρο κάτι κίτρινα φύλλα.
Από τα πόδια μας λίγη άμμο, ένα κάποιο καλοκαίρι
και από κάποιους ανθρώπους κάτι μερικά ξεχασμένα σπόρια εαυτού,
που ίσως να φύτρωναν, ίσως να σάπιζαν.
Ότι μαζέψουμε τελικά και ότι έχουμε να σπείρουμε.
Όσο χωράει μια χούφτα.
Πιο πέρα δεν πάει.
Κοντό το χέρι μπορείς να πεις ή άγονη η γή.
Η γή άγονη,....... μα ίσως να φταίει ο ήλιος.
Μα πάντα φταίει ο ήλιος ε;
Που σου ζητάει να ξυπνήσεις.
Να τα δεις ξημερωμένα όλα.
Πάντα ένα χέρι μας φτιάχνει την σκιά.
Δεν εχω να προσφέρω κάτι.
Τίποτα.
Άδειο.
Ναι δεν πάει παραπέρα.
Εκεί θασαι.
Κοιτάξου.
Δες σε.
Ναι, ακούγεσαι.
Ναι, σ' ακούω.
Τα κλάμματά σου,
Τις σχισμές στην φωνή σου.
Ναι τις ξέρω.
Φώναξε.
Πάντα θα χειροκροτώ γιατί το έχεις ανάγκη.
Πάντα θα χαμογελώ γιατί χρειάζεσαι χαμόγελα.
Υπηρέτης ναι.
Ξύπνα.
Η μάνα μου έλεγε να βουτάω την γλώσσα μου στο μυαλό μου πριν μιλήσω.
Κάτι ήξερε,
αλλά για έναν πλανήτη που και οι άλλοι κάνουν το ίδιο.
Ειδάλλως, σπέρνω και θερίζω ότι βρώ μπροστά μου.
Αν έχεις ψυχή κοίτα με στα μάτια και πες μου.
Σκουπίδι που θες να γυαλίσεις στα μάτια μου,
ναι γυαλίζεις αλλά σκουπίδι μένεις.
Ξύπνα.
Ξύπνα.
Βούτα και χόρεψε.
Μια μελωδία είναι,
δύσκολο δεν είναι να αφεθεί κανείς
για αυτούς που μπορούν.
Χα...
ναι...
θα δω...
περιμένω...
ανθρωπάκια.....
Θυμώστε....
τον θυμό σας περιμένω...
Ζήστε κάποια στιγμή....
Μια φορά είναι.........
Τον θυμό σας ανθρωπάκια περιμένω.
Μα μέτρια μένουν τα ανθρωπάκια
σε ένα μέτριο σύμπαν που έχουν φτιάξει,
που κάθε μέρα χτίζουν με μέτρια τουβλάκια,
που κάθε μέρα με μέτρια δάκρυα και μέτρια χαμόγελα το γλύφουν.
Σκυλιά στην μέρα της δευτέρας παρουσίας.
Άγγελοι κοινώς που κάποιος τους έταξε παράδεισο.
Άνθρωποι κοινώς που κάποιος τους έταξε ζωή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 4
| | | | | | | |
|
