| |
[align=center]Στο Κλίμα σ' έχω ονειρευτεί, εκεί στη Μήλο
Σαν ο Σεπτέμβρης το αγκαλιάζει σε μαγεύει
Να τρέχεις και να παίζεις με τον ήλιο
Εκεί η ματιά μου μες στον ύπνο σε γυρεύει
Και το μυαλό, βαρύ σα γίνεται, αγναντεύει
Το κύμα, την μπονάτσα, τον αέρα
Και τη μoρφή σου στο γαλάζιο όλο χαζεύει
Την καρτερεί πιότερο μέρα με τη μέρα
Μες στη σιωπή είν' ένα δώρο η φωνή σου
Σαν τα ωραία λόγια γεύονται τ' αφτιά μου
Μιας και δε γίνεται να νιώσω το κορμί σου
Που τόσες μέρες το ποθεί η αγκαλιά μου
Κι όσο η πίεση του χρόνου μεγαλώνει
Τόσο η μορφή μου αναζητάει το θαυμασμό σου
Αυτόν που για εμένα όλο φουντώνει
Και παρασύρει την καρδιά μου στον αγχό σου
Να σέρνεται, να κάνει ό,τι θέλεις
Και σαν ναρκωτικό να σ' έχω ανάγκη
Να σε γευτώ και σαν τη μούσα να με θέλγεις
Και να ζητάω τη μορφή σου απ' άκρη σ' άκρη
Κι όταν μου φεύγεις μοιάζει δύσκολο να νιώσω
Πως θα κοιμάμαι μοναχή μου κάποια βράδια
Με κάνεις όλα πια να θέλω να στα δώσω
Κι αναστενάζουν μόνα τους τα χάδια
Που δεν μπορούν να σε κοιμίσουνε σα λείπεις
Κι είναι τρομακτική στ' αλήθεια η σκέψη
Πως θα σε χάσω μια για πάντα, θα μ' αφήσεις
Κι άχρηστη νιώθω, εκλιπαρώ γι' αυτή τη γεύση
...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
