| |
Αν ήταν τη ζωή να ξαναρχίσω
Θα σε συναντούσα χωρίς να σ’αναζητήσω
Καθαρέ ουρανέ ανάγλυφο φώς
Τρέμοντας με σταγάζεις κι είμαι ζωντανός
Γεφυρώνω τα δάκρυα ,σφαλίζω τα μάτια
Όλα τελειώνουν γίνομαι κομμάτια
Μα ύστερα οι εικόνες στο σώμα σου απίστευτη συνωμοσία
Αποκαλύψεις κι εκπλήξεις φανταστική ελευθερία
Το χέρι που με χαιδεύει
Το γέλιο το αγνό,περίτεχνο στολίδι με χαζεύει
Καταρράχτης ο λαιμός που το κρατάει
Και με θαμπώνει,φωτιά ανάβει με καίει με σκορπάει
Δεν θάμαι ελεύθερος παρά μόνο στα δικά σου χέρια
Να σκορπίσουν τα κύματα ,να σβήσουν οι καπνοί απ’τ’αστέρια
Διαγράφεις όλους τους δρόμους είσαι παντού
Τώρα που αρχίζουν να σφυρίζουν οι σειρήνες του καημού
Τραγουδάς στη σιωπή μου στου ουράνιου τόξου τις χορδές
Για κάθε όνειρο,καταιγίδες απο χιόνινες φωνές
Που ακολούθησα τόσες φορές εδω που ο κόσμος σκοτεινιάζει
Ενα σημάδι που δεν ξεχωρίζω μα δε με νοιάζει
Ξέρω είν’η ψυχή σου που μάχεται να γίνει ψυχή μου
Είν’η αγάπη σου που είναι πιά και δική μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
