| |
«Αύριο φεύγω για το Νότο είναι απόφαση».
Ούτε τον είδα ούτε τον άκουσα.
Ένα σφίξιμο του χεριού του κι ένας φίλος του
-ο μόνος που τού ’γλυφε τα χέρια τα πόδια ή τ’ αρχίδια-
έφταναν για τη σημειολογία της λέξης.
Αγρίμι.
Δεν έμοιαζε…Ήταν μελαγχολικός.
Ούτε που το ξανάπα.
Το επόμενο πρωί η παραλία αγκομαχούσε ακόμα
απ’ τις ισχνές κραυγές των γλάρων που ζευγάρωναν
ενώ ο πρωινός άγριος πούτσος του
γαμούσε τα φαντάσματα
του σπιτιού που τον μεγάλωσαν.
Ένα μαντήλι σηκώθηκε για αποχαιρετισμό
και απολογούμενο σκέπασε τη θάλασσα με λευκό.
Κατά τ ’απόβραδο της ίδιας μέρας
η θάλασσα ξερνούσε στις ακτές του Νότου
μια μυρωδιά χαμένης θαλπωρής μικρών παιδιών
ανακατεμένη με ξηραμένο αίμα κοριτσιών
και σάπιο σπέρμα αρσενικών μαργαριταριών….
χιλιάδες τριμμένα κομμάτια μοναξιάς.
Στ’ αριστερά του ονείρου του
τ’ αστραφτερό κορίτσι της παραλίας ή της εκκλησίας
ανταπόδιδε το χαμόγελο στον Ήλιο
ζητώντας του να κλάψει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
