| |
Περπατώντας σε δρόμους που δε πάτησε ποτέ κανείς
οι σκέψεις μου λευκές περιμένουν κάποιον περαστικό
να τις λερώσει ή να τις χρωματίσει...
Δεν έχει σημασία...
Σιγά σιγά ο ήλιος βγάζει τα μαύρα του γυαλιά
και τα μάτια του ασυνήθιστα στο ίδιο του το φως
δακρύζουν... πρωινή βροχή ξαφνικά...
τα μαύρα σύννεφα μου βάφουν τις σκέψεις και τρέχουνε γι'αλλού.
Μια χρωματιστή καμπύλη βγαίνει... κι η άκρη της μπροστά μου...
Θησαυρός χρωμάτων προσπαθεί
να βγάλει το μαύρο μάταια απ'τις σελίδες του μυαλού μου...
Βλέποντας πως δε μπορεί... Απλά προσθέτει καινούριες...
όλο και περισσότερες... χρωματιστές... αγαπημένες...
Και οι μαύρες πια σχεδόν έχουν καλυφτεί τελείως...
Εκτός από μία...
Τον φόβο μην ξεβάψουν οι χρωματιστές σελίδες
από τα επόμενα μαύρα σύννεφα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
