| |
Έλα στο θάνατο της ψυχής ν' απολάυσεις
τη θλίψη, τη νύχτα σε όλο της το μεγαλείο
ρόδα κατάμαυρα ρουφούν τ' αρωμά μου
κι ολη η ζωή μου ένα φριχτό νεκροταφείο
Έλα ν' αγγίξεις τον ανύπαρκτο εραστή μου
τα νέα στο όνειρο αυτο να τραγουδίσεις
και μην μιλήσεις για την αλήθεια ή τον χρόνο
μόνο στο τίποτα την καρδιά μου ν' αφήσεις
Κι όλη η δόξα και τα πλούτη που θα χτίζεις
στα μάτια μου δίνουν μια τεράστια ανία
όλα γίνονται στη σκέψη ένα απόλυτο κενό
και μια χαώδης, πικρή προφητεία
Έλα στον καθημερινό φριχτό πια εφιάλτη
έλα στα παράτολμα όρια μιας τρελής φαντασίας
το παρόν σαν κάρβουνο μαύρο θα καίει
μες τη ψυχή μιας πλαστικής ευτυχίας
Έλα να δεις τις ζωντανές μας σκιές που ανασαίνουν
η εσωτερική μοναξιά δίνει μια γοητευτική, αλλόκοτη λάμψη
μέτρα τον πόνο απο το τρύπιο κορμί μου
καθώς ώς το κόκαλο τις χαρές μου έχει κάψει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
