| |
Μάζευα κογχύλια κι άσπρα βότσαλα
στον ομφαλό του χάους..
κι ένα απρόσεχτο κύμα χτυπούσε
σαν άγγιγμα, σαν προσδοκία,
έτρεμε μπρος μου και χύνονταν,
η πιο όμορφη θάλασσα..
Μελωδίες γεννήθηκαν στα σπλάχνα
κι έπειτα το γαλανό έσμιξε τ αθόρυβα..
με ήχους και με λέξεις..
<σε ξέρω.. αλλά τι είσαι..?>
Ο βυθός σου....η ψυχή μου..
που σκίζει τα νερά στα δύο..
δεν ανταγωνίζεται, δεν προσπαθεί,
απλά υπάρχει.
Τα χρώματα που είδα εκεί
δε τα χα ξανανιώσει..
Μαγεύεσαι και δεν καταλαβαίνεις ..
αφέθηκα στον κόσμο που μου δημιουργούσε
και έμεινα εκείνα να κοιτάζω..
κι η θάλασσα να μου γελά
και 'γω να χάνομαι..
σε τοπίο γαλήνης και άφατης ομορφιάς.
Όμορφη, υπέροχη, ατέλειωτη..
έτσι απλά,
όπως απλή είναι και η αλήθεια,
είσαι στην άμμο, στους βράχους,
είσαι μέσα μου..στα κύματα,
νοιώθω τον παλμό στα στήθη μου,
νοιώθω ένα μ' αυτήν ..και ξένη..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
