| |
Οδοφράγματα σιωπής
Πόσα αναγκαζόμαστε..Μπαίνουμε σε άλλους εαυτούς ,για να μην αλλάξουμε τους δικούς μας!
Είναι βαρίδιο ατέρμονο ο πόνος.Σαν να τρως γιαουρτάκι με γεύση φράουλα και να καταπίνεις εργοστάσια σιδήρου.Με γάνα μοναξιάς επάνω στο κουτάλι, για όλα τα γιατί που ψάχνεις τα γιατί σου..
Είναι ώρες που η συνειδητοποιήση ξεσκεπάζει την κουβέρτα.Δικαιολογίες , αναβολές και αντέχω
απλά δεν αντέχουν άλλο.Μοιάζουν με ρινίσματα εύπλαστου βυθού.Απ όλα αυτά που έρχονται , γίνονται φωτιά μας και κάποτε σβήνουν.Λιγοψυχάνε..
Σχεδόν 34 στα 35 καταλαβαίνω πόσο σημαντικό είναι να κρατάς σταγόνες από ωκεανούς στην παλάμη σου και να μη γλυστράς από τον καθρέπτη.Όλα είναι εκεί κενά,διάκενα,ανάσες και μεριές κυκλικές, .Νύχτες με δύναμη και αδυναμία φώτα και σκόρπισμα,αγκαλιές και εντυπώσεις..
¨Άνοιξα παλμό
μέσα μου να μπω
μέσα στη φωτιά μου
χαμογέλασα
κι ήρθε η σιωπή
μου δωσε φιλί
κι είπα δυνατά
το ξεπέρασα
μονή μου ξανά
ισώς για πρώτη μου φορά
με ότι με διαλύει μακρυά
μα κοντά μου
αγκαλιά
δίχως πια οργή
μα μια γευσή αργή
να παλεύω κυμματά μου
τώρα με στοργή
να πεινάω τρυφερά
να μην παραπονιέμαι
τα σαγόνια μου νησιά
και να ερωτεύομαι γλυκά
κάθε μου ακτή
όλα είναι εκεί!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
