| |
| | Φάσμα φωτός του κόσμου τούτου |  | | | Εμπνευσμένο από την "Πολιτεία" του Πλάτωνα στον "Μύθο του Σπηλαίου" του Σωκράτη. | | |
Κοιτώ στον τείχο και τι να δω...
σκιές ανθρώπων μες στον πανικό.
Τα είδωλα αυτά θωλά και πρόσκαιρα,
σαν σβήσει το φως είναι όλα ανυπόστατα.
Ένα απ' αυτά να τρέχει,ένα απ' αυτά
να σβήνεται,να χάνεται ολοσκαιρώς.
Τα άλλα το βλέπουν τους πιάνει οδυρμός,
μα το ξεχνάναι γρήγορα,ένας ακόμα
απ' τους πολλούς είναι κι αυτός.
Έξαφνα,όμως,σβήνει το φώς,
μαύρο σκοτάδι,αγωνία
μες στο κλειστό δωμάτιο που είμαι μοναχός.
Βαθύτατα βουτηγμένος μες στην άβυσσο
των σκέψεών μου - αναρωτιέμαι -
Είμαι άραγε κι εγώ βραχύχρονο είδωλο,
νωθρή σκιά,νηπενθές ον?
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
malkon64
26-08-2009 @ 11:37 |
.........................................................................
Είμαι άραγε κι εγώ βραχύχρονο είδωλο,
νωθρή σκιά,νηπενθές ον?
Mου άρεσε αυτό το κομμάτι ! ! ! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
