Georgia_paros
29-08-2009 @ 00:42 | Τη νύχτα μόνο βρίσκω τη γη μου μες το στήθος του και η καρδιά του τραγουδά εκεί σα να με θέλει.
Μόνο εκεί τα δύο του χείλη –θάλασσα- ψάχνουν τη στεριά μου να δροσίσουν.
Μη ξημερώνεις –ήλιε- φοβάμαι το φως σου ν’ αντικρίσω. Άσε με στο σκοτάδι ήλιο μου αυτόν να κάνω, υπέρλαμπρο, να με ζεσταίνει τόσο...
::up.:: ::rol.:: ::up.:: Μπραβο, Μαρια ! | |
akolouthos
29-08-2009 @ 00:43 | Μη ξημερώνεις –ήλιε- φοβάμαι το φως σου ν’ αντικρίσω. Άσε με στο σκοτάδι ήλιο μου αυτόν να κάνω, υπέρλαμπρο, να με ζεσταίνει τόσο...
.............................................. | |
φραγκοσυριανος
29-08-2009 @ 02:55 |
Μη ξημερώνεις.
Άσε με στα χέρια του ν’ ανθίζω σα κρίνο ολάνοιχτο.
Άσε με απ’ την ανάσα του πνοή να δίνω στα όνειρά μου.
Από τα μάτια του –φεγγάρια- φεγγάρια ολάκερα να φτάνω με φτερά κέρινα, ικάρια.
Μη ξημερώνεις.
Τη νύχτα μόνο βρίσκω τη γη μου μες το στήθος του και η καρδιά του τραγουδά εκεί σα να με θέλει.
Μόνο εκεί τα δύο του χείλη –θάλασσα- ψάχνουν τη στεριά μου να δροσίσουν.
Μη ξημερώνεις –ήλιε- φοβάμαι το φως σου ν’ αντικρίσω. Άσε με στο σκοτάδι ήλιο μου αυτόν να κάνω, υπέρλαμπρο, να με ζεσταίνει τόσο...
::up.:: ::theos.:: ::up.:: | |
Ναταλία...
29-08-2009 @ 03:03 | Μη ξημερώνεις –ήλιε- φοβάμαι το φως σου ν’ αντικρίσω. Άσε με στο σκοτάδι ήλιο μου αυτόν να κάνω, υπέρλαμπρο, να με ζεσταίνει τόσο...
Της ψυχής παραλύλημα ::yes.:: ::theos.:: | |
smaragdenia
29-08-2009 @ 03:50 | Ασε με στα χερια του,ν ανθιζω σαν κρινο ολανοιχτο
Ασε με απ την ανασα του πνοη να δινω στα ονειρα μου...........
ΥΠΕΡΟΧΟ................... ::up.:: ::yes.:: ::kiss.:: | |
 |
