Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271255 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ζάλη
 

Πένθιμό μου φεγγάρι, νηπενθές μου μνημείο
σε χλευάζω τα βράδια που πονάω και τρέμω
Γιατί λέω πως φεύγω με της νύχτας το τρένο
μα με φέρνει η μέρα στο ίδιο πάντα σημείο.
Κάπως μοιάζει με κύκλο, κάπου φέρνει σε’μένα
κάποτε με προφταίνει κι άλλοτε με φθονεί
Το μηδέν της ζωής μου με απείρου φωνή
σ’ αριθμούς μου αραδιάζει του χαμού τα σπασμένα.
Όμως στ’ άδειο ποτήρι με τη διάφανη μοίρα
κεχριμπάρι ουίσκι με βυθίζει και πέφτω
Σαν το πίνω με πάγο ή ακόμα και σκέτο
Σαν ανάβω τσιγάρο μ’ ένα ξένο αναπτήρα.
Κι έτσι στάζω τις νύχτες σα γερμένο μπουκάλι
μνήμες που θα τις πνίξω σε οισοφάγου καμίνι
Τίποτα να μη μείνει, κι άμα έρθει η ζάλη
Το φεγγάρι που ανάβει, να τη δω να το σβήνει.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 23
      Στα αγαπημένα: 4
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.
 
HYSTERICA
30-08-2009 @ 08:01
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Simos_Vassilis
30-08-2009 @ 08:49
...................... ::theos.:: .........................
oneiropola
30-08-2009 @ 09:06
Τίποτα να μη μείνει, κι άμα έρθει η ζάλη
Το φεγγάρι που ανάβει, να τη δω να το σβήνει.

::yes.:: ::yes.:: ::up.::
Aristarxos
30-08-2009 @ 09:14
Γιατί λέω πως φεύγω με της νύχτας το τρένο
μα με φέρνει η μέρα στο ίδιο πάντα σημείο.
::up.:: ::yes.:: ::up.::
xxix86
30-08-2009 @ 09:32
Πανδαισία ποιητικών εικόνων...
Πανέμορφο Αθανασία...
peiraiotissa
30-08-2009 @ 09:33
Απίθανη Αθανασία ...μας ζάλισες κορίτσι μου!!!!!!! ::kiss.:: ::up.::
ΚατεριναΘεωνα
30-08-2009 @ 09:35
Σαν ανάβω τσιγάρο μ’ ένα ξένο αναπτήρα.
Κι έτσι στάζω τις νύχτες σα γερμένο μπουκάλι
μνήμες που θα τις πνίξω σε οισοφάγου καμίνι
Τίποτα να μη μείνει, κι άμα έρθει η ζάλη
Το φεγγάρι που ανάβει, να τη δω να το σβήνει.

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
MASTER
30-08-2009 @ 09:46
μπράβο Αθανασία μου...
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
30-08-2009 @ 10:35
με την Αθηνα.................. ::hug.::
Γιάννης Ποταμιάνος
30-08-2009 @ 10:53
Κι έτσι στάζω τις νύχτες σα γερμένο μπουκάλι
μνήμες που θα τις πνίξω σε οισοφάγου καμίνι
Τίποτα να μη μείνει, κι άμα έρθει η ζάλη
Το φεγγάρι που ανάβει, να τη δω να το σβήνει.
::yes.:: ::theos.::
ΓΙΑΝΝΗΣ Κ
30-08-2009 @ 11:27
Εμμετρη μαγεια.Πλουσιο λεξιλογιο,ομοιοκαταληξιες αψογες
Αθανασια, μου υπεροχη !!!
Tikalouba
30-08-2009 @ 11:54
Στιχουργικό ρεσιτάλ... ::yes.:: ::hug.::
idroxoos
30-08-2009 @ 12:36
Τίποτα να μη μείνει, κι άμα έρθει η ζάλη
Το φεγγάρι που ανάβει, να τη δω να το σβήνει.


::yes.:: ::hug.:: ::hug.::
Γιώργος_Κ
30-08-2009 @ 13:49
Ωραία και πένθιμη, σαν εμένα, όπως πάντα, μας διακρίνει μια "αισιοδοξία" φίλη μου Αθανασία! ::hug.::
Α.Ε. ΕΠΕ
30-08-2009 @ 13:58
Υπέροχο μελαγχολικό τραγούδι ιπτάμενης ψυχής!
Ζαλισμένο μου αστράκι σ' αγαπώ πολύ!

::love.:: ::hug.:: ::love.::
Celestia
30-08-2009 @ 15:37
Μας μαγευεις καθε φορα με τους υπεροχους στιχους σου!!!!!!!!

Σ'αγαπω πολυ!

::love.:: ::hug.:: ::kiss.::
Ναταλία...
30-08-2009 @ 20:55
Γιατί λέω πως φεύγω με της νύχτας το τρένο
μα με φέρνει η μέρα στο ίδιο πάντα σημείο

Αθανασία μου ::kiss.:: κορίτσι μου
agrafos
30-08-2009 @ 23:12
ζαλιαρικο..ζαλιαρικο
Ελένη Σ.
31-08-2009 @ 03:01
Λέξεις, εικόνες, θαύματα…μέσα σ’ ένα γερμένο μπουκάλι που στάζει, τη μοναδική δική σου ποίηση!

artista_k
31-08-2009 @ 08:00
Αρχικά ετοιμάστηκα να σε μαλώσω, αλλά ...ζαλισμένη, δεν μπορούσα να σου βάλω τις φωνές... ::love.:: Αγαπημένο μου μικρούλι ::love.:: ::kiss.::
poetryf
31-08-2009 @ 12:12
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ!!!
Ένα όμορφο Φθινόπωρο ας έχουμε....
Φιλιά !
lookingfor
01-09-2009 @ 07:19
ζαλίστηκα απο τις εικόνες που προσφέρεις απλόχερα...
rock sugar
01-09-2009 @ 17:28
ζαλισμένη νηφάλια σου
στέλνω την αγάπη μου.. ::hug.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο