| |
Στο τζάμι πάνω της καρδιάς
είν' των ματιών σου η θωριά
αποτυπωμένη
χεριού αοράτου δαχτυλιά
που όσο και να προσπάθησα
ποτέ δε βγαίνει
της μνήμης μου η αναδρομή
μεσάνυχτα βάζει φωνή
μες το κορμί μου
Θρύψαλα κάνει τη σιωπή
πρόσεχε αγάπη μην κοπείς
γυαλιά η ψυχή μου
Μα είναι άδικη η ζωή
αυτούς που αγάπησα πολύ
να τους στερούμαι
και σε σιγή νυχτερινή
πως σμίγω εγώ με άλλο κορμί
να προσποιούμαι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
