Όσα δεν πρόλαβα να πω θα τα χρωστάω
Ίσως το χρέος μου πληρώσω στη ζωή
Και μια παράλληλη ζωή θα λαχταράω
Μ' αυτή που σέρνω και με σέρνει και αυτή
ΡΕΦΡΕΝ
Μ ένα στριφτό που το μυαλό μου το θολώνει
Κι ένα παράπονο που ζούμε χωριστά
Κάνω κουράγιο μα το στήθος μου ματώνει
Και δεν υπάρχει σωτηρία τελικά
Πάντα στα ίδια τα σοκάκια θα γυρνάω
Και σε παράξενες και κρύες αγκαλιές
Είναι φορές που μες στο σώμα σου κολλάω
Και με τρομάζουν της ψυχής οι ενοχές
