Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271255 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Άρρωστα χρόνια
 
Μένω σκυμμένος δε σηκώνω κεφάλι
Πίνω αίμα ,δάκρυ και χολή
Σιγά σιγά γκρεμμίζω σώμα και ψυχή
Σ’αυτές εδώ τις ερημιές πεθαίνω πάλι

Μες στ’άρρωστα χρόνια της μοναξιάς
Τα χέρια ψάχνουν για σημάδια ευτυχίας
Μα φαρμακώνονται στα μαύρα της αγωνίας
Στα κύματα της λύπης και της συμφοράς

Στον ύπνο μου τα όνειρα αιμορραγούν
Αλλοιωμένα απ’τα φάρμακα και τα μυστικά
Πια δεν ξενυχτούν θυμίζουν λησμονιά
Γονατιστά κι ανυπεράσπιστα μ’αποχαιρετούν

Μυρίζει απόψε άλικο αίμα ,αχνίζει η αγάπη
Χαμένες παραισθήσεις για να γερνάω στο σκοτάδι
Χαμόγελα μαχαιρωμένα για να γυρνάω στις λαγκαδιές στου άδη
Όλα εκείνα που αγάπησα μοιάζουν τώρα μ’αυταπάτη

Ανοίγω τα παλιά συρτάρια
Ζωντανεύουν οι σκιές τραυλίζω κάποιους στίχους
Έτσι εξηγούνται οι ρωγμές και μορφές στους τοίχους
Στην αγκαλιά σου ξημερώνουν πάλι τα φεγγάρια

Πως να ζήσω το ανέλπιστο,γνωρίζω πια τον εαυτό μου
Πνίγομαι,καίγομαι σ’αυτό το χειμωνιάτικο τοπίο
Σάπιο το ταξίδι του κόσμου φτιασίδι μα ξεκινά το πλοίο
Κάτι ανάβει,σβήνει τον καημό με σέρνει στο θάνατό μου



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Γιάννης Ποταμιάνος
06-09-2009 @ 03:10
Πως να ζήσω το ανέλπιστο,γνωρίζω πια τον εαυτό μου
Πνίγομαι,καίγομαι σ’αυτό το χειμωνιάτικο τοπίο
Σάπιο το ταξίδι του κόσμου φτιασίδι μα ξεκινά το πλοίο
Κάτι ανάβει,σβήνει τον καημό με σέρνει στο θάνατό μου

Πρόσεξε ΑΝΤΗ κατι τέτοια έγραφε
και ο Καρυωτάκης

Τώρα χωρίς αστεία το ποίημα σου
ήταν πολύ ωραίο
::yes.:: ::theos.::
crazyyyyy
06-09-2009 @ 03:40
Πως να ζήσω το ανέλπιστο,γνωρίζω πια τον εαυτό μου
Πνίγομαι,καίγομαι σ’αυτό το χειμωνιάτικο τοπίο
Σάπιο το ταξίδι του κόσμου φτιασίδι μα ξεκινά το πλοίο
Κάτι ανάβει,σβήνει τον καημό με σέρνει στο θάνατό μου

Kαρυωτακης!!! ::love.:: ο αγαπημενος μου!!!

Υπέροχο ειναι Αντη!!! ::theos.:: ::up.::
the beauty
06-09-2009 @ 03:41
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Ναταλία...
06-09-2009 @ 04:03
Πως να ζήσω το ανέλπιστο,γνωρίζω πια τον εαυτό μου
Πνίγομαι,καίγομαι σ’αυτό το χειμωνιάτικο τοπίο
Σάπιο το ταξίδι του κόσμου φτιασίδι μα ξεκινά το πλοίο
Κάτι ανάβει,σβήνει τον καημό με σέρνει στο θάνατό μου

Υπέροχο και αυτό ::yes.::
prince philip
06-09-2009 @ 04:25
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
oneiropola
06-09-2009 @ 06:04
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
efrosiba
06-09-2009 @ 08:45
Πως να ζήσω το ανέλπιστο,γνωρίζω πια τον εαυτό μου
Πνίγομαι,καίγομαι σ’αυτό το χειμωνιάτικο τοπίο
Σάπιο το ταξίδι του κόσμου φτιασίδι μα ξεκινά το πλοίο
Κάτι ανάβει,σβήνει τον καημό με σέρνει στο θάνατό μου
Υπέροχοι στίχοι...
elpidakwstopoulou
06-09-2009 @ 08:59
Στην αγκαλιά σου ξημερώνουν πάλι τα φεγγάρια

καινουρια φεγγάρια ..ζεστούς ήλιους σ εναν καταγάλανο ουρανό
ζωγραφιζει πάντα η ποιηση σου ....για τις καλύτερες μέρες που θαρθουν........
καλό φθινόπωρο ποιητή !!!! ::theos.:: ::hug.::
Ιππαρχος
06-09-2009 @ 11:09
Χαίρομαι που σε διαβάζω και πάλι, και λυπάμαι απ' όσα διαβάζω, γμτ...
jilan
06-09-2009 @ 11:23
Εξαιρετικό το ποίημα σου...... ::up.:: ::up.:: ::up.::
letitbe
06-09-2009 @ 14:44
πολυ καλο ::rock.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο