| |
θυμάμε το χαμόγελω σου,
το πιο γλυκό που είδα
πως πίνεις πάντα τον καφέ σου,
το χρώμα του κραγιόν σου
η λάμψη απ τα μάτια σου,
μου δίνει ελπίδα να ζείσω
και το φιλή απ τα χείλη σου
μου λέει να συνεχίσω
και πως μια μέρα εγώ και συ
...θα ζεισουμαί μαζί
ευτιχισμένη ζωή, ερωτευμένει πολύ
σαν τρελά παθηασμένη θνυτοί..
πως εγώ και εσύ, εσύ και εγώ
θα ημαστέ μαζί σαν ενα κάστρο απο άμμο που δεν λιόνη ποτέ...
είσαι οτι πιο όμωρφο
έχω δεί ποτέ μου
δεν σε χωρτένω σφίγκοντας
ποτέ στην αγγαλιά μου
οταν σε έφτιαξε ο θεός
πρέπει να ήταν νύχτα
γιατι η λάμψη των ματιών σου
μου θυμήζει τα στέρια
το αρωμά σου με μαγεύη και σου λέω ξανά
για ακόμη μια φορά..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
