Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271255 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Θυμάται πάντοτ' η βροχή
 
Θυμάται πάντοτε η βροχή από που να έρθει
κι έρχεται πάντα με την άπνοια του πόνου νοθευμένη
ξινή κι απρόσκλητη πίσω απ’τον κάματο
του μεροκαματιάρη γκρι ουρανού
Πάνω στα χείλη μιας φιλήδονης πορείας’
Τέτοιας που πήρε στην αρχή το συννεφόκαμα
και του απόβαλε με μιας όλη τη ζέστη
Καίγοντας πρώτα την ψυχή –την που την γέννησε-
Έκτρωση –λένε- φεγγαριού που αυτοκτονεί

Θυμάμαι πάντοτε να αφήνω στη βροχή
κάποιον περίπατο που εγκυμονούν τα γλαροπούλια
Κι είμαι μια-κάποια μήτρα που γεννάει προσμονή
Διαβρωμένα παρεπόμενα της μοίρας
μπορεί κι ελπίδες βυθισμένες στο νερό

Θυμάσαι πάντοτε να φέρνεις τη βροχή
μέσα στην κούπα ενός χαμένου Οδυσσέα
Για το ταξίδι που δεν έκαμε κανείς
Για το κουπί που κομματιάστηκε στην άμμο

Κι είσαι μια θύμηση που μου’φερε βροχή
πίσω απ’τα φώτα των σβησμένων οφθαλμών μου
Να ξεπληρώσω μια για πάντα τα αγίνωτα
Σε δυο τρομάρες να κλειστώ και να σε κλείσω
Και απ’έξω να’ρθει η χαρά με το φουστάνι της
άσπρο κι αλέκιαστο, χορεύοντας καμπόσο
Ώσπου τα μάτια μου να γίνουν προσκεφάλι της
κι αυτή να πίνει από της θλίψης τους τη δρόσο...






 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 28
      Στα αγαπημένα: 6
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.
 
Simos_Vassilis
11-09-2009 @ 14:57
Θυμάται πάντοτε η βροχή από που να έρθει
κι έρχεται πάντα με την άπνοια του πόνου νοθευμένη
ξινή κι απρόσκλητη πίσω απ’τον κάματο
του μεροκαματιάρη ουρανού
.........................................
χάρης ο κύπριος
11-09-2009 @ 15:01
αγαπημένη !
::love.::
rock sugar
11-09-2009 @ 17:36
βροχή...
μύρισε...... ::love.::
eimaiedw
11-09-2009 @ 19:25
::1499-1661-3494.::
oneiropola
11-09-2009 @ 23:32
καλημερα ::yes.:: ::yes.::
efrosiba
11-09-2009 @ 23:33
Θυμάσαι πάντοτε να φέρνεις τη βροχή
μέσα στην κούπα ενός χαμένου Οδυσσέα
Για το ταξίδι που δεν έκαμε κανείς
Για το κουπί που κομματιάστηκε στην άμμο

Κι είσαι μια θύμηση που μου’φερε βροχή
πίσω απ’τα φώτα των σβησμένων οφθαλμών μου
Να ξεπληρώσω μια για πάντα τα αγίνωτα
Σε δυο τρομάρες να κλειστώ και να σε κλείσω
Και απ’έξω να’ρθει η χαρά με το φουστάνι της
άσπρο κι αλέκιαστο, χορεύοντας καμπόσο
Ώσπου τα μάτια μου να γίνουν προσκεφάλι της
κι αυτή να πίνει από της θλίψης τους τη δρόσο...


Στα αγαπημένα...Της ποίησης...
skorpina 81
11-09-2009 @ 23:55
Θυμάσαι πάντοτε να φέρνεις τη βροχή
μέσα στην κούπα ενός χαμένου Οδυσσέα
Για το ταξίδι που δεν έκαμε κανείς
Για το κουπί που κομματιάστηκε στην άμμο
::theos.::
**Ηώς**
12-09-2009 @ 00:15
Κι είμαι μια-κάποια μήτρα που γεννάει προσμονή
Διαβρωμένα παρεπόμενα της μοίρας
ΤΙ ΓΡΑΦΕΙΣ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::love.::
elpidakwstopoulou
12-09-2009 @ 01:01
μπερδεύτηκα ...το πήρα όλο απ την αρχή το ξανάφερα πίσω ....τι να διαλέξω θεε μου ...πως να παρακολουθήσω τη διαδρομή τούτης της βροχής που πλημμύρισε τα πάντα.....
σ ευχαριστώ για ο,τι παίρνω ....για ο,τι αφήνεις μέσα μου.............................................. ::theos.::
akolouthos
12-09-2009 @ 01:36
Πάνω στα χείλη μιας φιλήδονης πορείας’
Τέτοιας που πήρε στην αρχή το συννεφόκαμα
και του απόβαλε με μιας όλη τη ζέστη
Καίγοντας πρώτα την ψυχή –την που την γέννησε-
Έκτρωση –λένε- φεγγαριού που αυτοκτονεί

............................................Βρε Αθανασία .........αθάνατη!!!!!!!
Ιππαρχος
12-09-2009 @ 02:01
Το διάβασα υπό τους ήχους της βροχής...Ό,τι καλλίτερο!
ΑΧΩΝΕΥΤΟΣ
12-09-2009 @ 02:39
δεν τολμω να σχολιασω!!! ::theos.::

καλα να σαι!
Ιχνηλάτης
12-09-2009 @ 02:57
http://www.youtube.com/watch?v=W9NWKHmFKQE&feature=related
xxix86
12-09-2009 @ 03:27
Πανέμορφοι στίχοι...
swordfish
12-09-2009 @ 03:36
Εξαιρετικό Αθανασία μου, καλημέρα!!! ::up.:: ::kiss.:: ::hug.::
ekptwtos
12-09-2009 @ 04:09
Έκτρωση –λένε- φεγγαριού που αυτοκτονεί........

::oh.::
Ναταλία...
12-09-2009 @ 04:44
Θυμάσαι πάντοτε να φέρνεις τη βροχή
μέσα στην κούπα ενός χαμένου Οδυσσέα
Για το ταξίδι που δεν έκαμε κανείς
Για το κουπί που κομματιάστηκε στην άμμο

πανέμορφο Αθανασία μου ::yes.:: ::theos.:: ::kiss.::
poetryf
12-09-2009 @ 07:27
http://www.youtube.com/watch?v=SINFBELxHX4&feature=player_embedded
Χρήστος Γιουσμαδόπουλος
12-09-2009 @ 07:43
Δεν τολμώ να ξεχωρίσω κάτι... Είναι όλο ΘΑΥΜΑΣΙΟ!!! ::yes.::
ΚατεριναΘεωνα
12-09-2009 @ 11:19
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΠΟΙΗΜΑ ΣΟΥ
ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ ::hug.:: ::theos.::
poetryf
12-09-2009 @ 12:23
Καλό μας ΣΚ στιχοφίλοι!
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ!
tarifula
12-09-2009 @ 15:56
http://www.youtube.com/watch?v=FQJHQgXqjcc
::kiss.::
Celestia
12-09-2009 @ 16:00
Καλα...... η πεννα σου ειναι βουτηγμενη μεσα στην ποιηση και αν σταξει καπου το μελανι της θα λυγισει ακομα και το ατσαλι!!!!!

::love.:: ::hug.:: ::kiss.::
jilan
13-09-2009 @ 00:56
Πέλαγος...η πέννα σου
Ωκεανός....οι εμπνεύσεις σου

Οτι γραφεις γίνετε χρυσάφι..και μας το χαρίζεις
Αθανασία
Μπράβο κοπέλα μου
dimvel
13-09-2009 @ 01:39
Η τρίτη σου στροφή "τσακίζει"!!!

Μπράβο !!!
glaykh 1982
13-09-2009 @ 11:00
η γλώσσα στα χέρια σου υπάκουη στέκεται
στα δικά σου ποιήματα ουδείς αντιστέκεται!

το ποιημα είναι ποίημα
ειδικά η τελευταία στροφή είναι υπερπαραγωγή!
::hug.::
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
13-09-2009 @ 11:58
Να ξεπληρώσω μια για πάντα τα αγίνωτα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

::hug.:: εισαι απιστευτη.................... ::theos.:: ::theos.::
niotis@yahoo.gr
22-09-2009 @ 11:55
Και απ’έξω να’ρθει η χαρά με το φουστάνι της
άσπρο κι αλέκιαστο, χορεύοντας καμπόσο
Ώσπου τα μάτια μου να γίνουν προσκεφάλι της
κι αυτή να πίνει από της θλίψης τους τη δρόσο...

χωρις λογια ::hug.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο