| |
κανεις δεν εχει σωσει τον ευατο του απο τη λασπη
και οσοι ζητασανε μια φορα δοξα και εξουσια
απλωνουνε και αυτοι στης μαυρης γης τα σπλαχνα
ανομοι ολοι και υπερηφανοι ταπεινοι και ενδοξοι ανταμα
οσοι περασαν σκουλικια μες στο χωμα
της γης οι αετοι οι ενδοξοι σε λογια
κανεις δεν εμεινε ποτε να τους θυμαται
μονο καντηλι μνημα και μια αγαπη τους παλια
ζησε με συνεση ζωσε την αρετη
γινε δυνατος αποκτησε εξουσια
πατα επι παντων γινε πρωτος
πολεμησε για αρετη φτασε στην ουσια
μα καπου μεσα σου το νιωθεις
καπου εκει που ολοι το τελος περιμενουν
μια απατη το παραμυθι μας
μονη αληθεια η μαυρη γη
οι δρομοι δυο που ακολουθουν
λαθος σωστο ποτε κανεις δεν κρενει
μα ερχεται καποτε η στιγμη
που ολα οσα πραττεις τα προσμενεις
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
