| |
"Ειμαστε παιδια ενος φαυλου κυκλου"
ετσι λεγανε μια νυχτα οι φωτιες
ενα σουρουπο... που 'μουνα ο τριτος...
τις ενιωθα, μπλεκαν τη σιωπη αναμεσα μας...
ασταματητα εγλυφαν το ξυλο διψασμενες
λες και εψαλλαν καποια αρχαια προσευχη,
απαγορευμενη...
"Ειμαστε παιδια ενος φαυλου κυκλου"
ειπα στον εαυτο μου, μη εχοντας τιποτα να χασω
υιοθετωντας τη σκεψη, τη κρατησα για στιγμες εστω
σε μια αορατη αγκαλη, σαν παιδι...
πριν τη χαρισω στις σταχτες. νεος, αθεοφοβος
μα με κοιταξες, απροσμενα... λες και ηξερες τι θυμηθηκα
λες και ησουν ενας αγαπημενος αγγελος, η καποιος αγνωστος θεος... δε θυμαμαι
"τι σκεφτεσαι?" ρωτησες παρεα με τον ανεμο...
"τι σκεφτομαι... τι μου κανω..." μα το ακουσε μονο τ'αγερι
καθως βελουδινες σταγονες λυκοφωτος γλιστρουσαν απο τα σκουρα σου μαλλια
προτου μεινουν κρεμμασμενες στα μαγουλα σου, λαμπυρισαν σαν καλογυαλισμενα σμαραγδια
τις φωτιζε η φλογα... προκαλουσε... καταστρεφε...
εστω για λιγο... ησουνα κλειδωμενη στη ματια μου
διχως φωνη... σου χαρισα την απαντηση, στο βλεμμα διπλωμενη
μα τα ματια σου δεν αναψαν... συνεχισαν να κρυβουν τον ωκεανο...
Θυμαμαι...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
