Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Κοίτα με. .
 ...γύρω γύρω στο παιχνίδι που όλοι κάθονται στη γη...
 



Κοίτα με πώς μεγάλωσα μες στην κοιλιά του κήτους
Οξειδωμένα τέρμινα, έξω τα ψιλολόγια
Οι νύχτες παίζαν το θεριό με την υπομονή τους
Κι αυτό τη μέρα γέλαγε και πέρναγαν τα χρόνια


Στο δάχτυλο τ’ ανάθεμα κοίτα καλά που μπαίνει
Υπόσχεση πήρε βαριά και τώρα τη ζητάει
Που ήταν η μάνα πρόσφυγας κι η γλώσσα της πιο ξένη
Και στη μετάφραση η στοργή πάντα θα ξελγυστράει


Κοίτα με, χίλια ψίχουλα σκόρπισα τη φωνή μου
Με μια μπουκιά αμάσητη κατάπια όλες τις λέξεις
Μη με πλανέψεις και σε πω αγάπη απ’ την ορμή μου
Σκιές φορώ και θύμησες και θες να μου τις κλέψεις


Απ’ τη νυχιά σου επέζησα-κοίτα με, ζω ακόμα
Δε σου μιλώ, δε μου μιλάς μα ξέρουμε κι οι δύο
Μέσ’ απ’ τα μάτια μου έβγαλα του τάφου όλο το χώμα
Κι είναι δυο τρύπες πια κενές μ’ ανύπαρκτο φορτίο








 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 5
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

...σκέτη νούμερο...(της μητρός μου)
 
efrosiba
13-09-2009 @ 00:27
Τι έγραψες κορίτσι μου?
Υποκλίνομαι.....................
χάρης ο κύπριος
13-09-2009 @ 00:44
Καλημέρα Έφη !
Κοιτάζω τους στίχους σου...
Υποκλίνομαι κι εγώ ::theos.::
anagou
13-09-2009 @ 00:53

Κοίτα με πώς μεγάλωσα μες στην κοιλιά του κήτους
Οξειδωμένα τέρμινα, έξω τα ψιλολόγια
Οι νύχτες παίζαν το θεριό με την υπομονή τους
Κι αυτό τη μέρα γέλαγε και πέρναγαν τα χρόνια

::up.:: ::up.:: ::up.::
yiannistellidis
13-09-2009 @ 01:14
Μη με πλανέψεις και σε πω αγάπη απ’ την ορμή μου
Σκιές φορώ και θύμησες και θες να μου τις κλέψεις

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
dimvel
13-09-2009 @ 01:43
Κάθε στίχος και Μαγεία!!!
Simos_Vassilis
13-09-2009 @ 03:07
.........................Υπέροχο..................
oneiropola
13-09-2009 @ 03:44
::theos.:: ::up.:: ::theos.::
poetryf
13-09-2009 @ 04:57
Σαν αρχαία τραγωδία
χωρίς την κάθαρση στο τέλος.....
Μα με το δάκρυ αυτού που το διαβάζει.
Ελπίζω να σου αρκεί ::wink.::
elpidakwstopoulou
13-09-2009 @ 05:24
μ έκανες κομμάτια .......έχει δίκιο η Αθανασία σαν αρχαία τραγωδία ....με όλο τον πόνο μέσα του ............... ::theos.:: ::hug.:: ::kiss.::
Ιππαρχος
13-09-2009 @ 05:40
Κοιτώ και θαυμάζω...
υπατία
13-09-2009 @ 10:01
καλό είναι νέτη μου
πολύ καλό
και δε σκαλώνει πουθενά
για το νόημα της τελευταίας στροφής..
θα μπορούσε να είναι ελπιδοφόρο
ή και το αντίθετο..
::hug.::
swordfish
13-09-2009 @ 10:18
Πολύ δυνατό!!!! Καλό σου βράδυ ΄Εφη!!! ::up.:: ::hug.:: ::kiss.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο