Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 δυο κούπες
 
Κι ύστερα θα’ ρχεται η νύχτα
η κάθε νύχτα.
Μέχρι να ξημερώσει
σαν αγρίμια,
θα παλεύουμε να χωρίσουμε τις ανάσες μας
Εμείς ποτέ∙
μαζί
πάντα
ξέπνοοι
κάθε νύχτα για μια ζωή
ώσπου να μην υπάρχουνε πια ανάσες να χωρίσουμε
να χωρίσουμε θάνατο, στάχτες

Δε θα είναι ξεκαρδιστικό;
Η Κύνθια με το φίλο της μπροστά στο τζάκι
κι εμείς απανταχού απόντες
-να σου συστήσω τους γονείς μου- θα πει
και θα την περάσει για τρελή
-δυο κούπες βλέπω- θα πει αυτός επιφυλακτικός

-Κούπες, ναι. Μια ντάμα κι ένας βαλές
κι εγώ το σπόρι μιας αγάπης τρελής-

Μαζί για πάντα
μέχρι να τσακιστούμε απ’ το τζάκι
και να μοιράσουμε τα κομμάτια μας
κι ύστερα πάλι σαν παζλ θα τα ταιριάξουμε
μέχρι να ενωθούμε ξανά και τίποτα να μην έχουμε να χωρίσουμε



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

BonnieJo-balistreri
 
Γιάννης Ποταμιάνος
13-09-2009 @ 01:27
Μαζί για πάντα
μέχρι να τσακιστούμε απ’ το τζάκι
και να μοιράσουμε τα κομμάτια μας
κι ύστερα πάλι. σαν παζλ θα τα ταιριάξουμε
μέχρι να ενωθούμε ξανά και τίποτα να μην έχουμε να χωρίσουμε

Υπέροχο το συναίσθημα
της αμοιβαίας απόλυτης αφοσίωσης
που βγάζει το ποίημά σου
::yes.:: ::yes.::
balistreri
13-09-2009 @ 01:32
τον αμοιβαίο τον ρώτησες? ::rol.::
BonnieJo
13-09-2009 @ 02:36
και πού ξέρεις εσύ ποιός είναι ο μπαλ ές μου;
ΠΑΠΑ-ΡΙΜΑΣ
13-09-2009 @ 02:37
::rol.:: ::rol.:: ::rol.::
elpidakwstopoulou
13-09-2009 @ 05:11
πρωτοτυπο και ωραίο !!!! ::yes.:: ::yes.::
monajia
25-10-2009 @ 09:23
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο