Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132744 Τραγούδια, 271238 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ποδοβολητό
 ....μέσα σε νύχτα που 'μελλε ολόφωτη να μείνει
 
[B]Ποδοβολητό[/B]

Κρατούσα θυμάμαι στα χέρια μου την υγρασία του καιρού
κι’ ήταν εκείνη τη μέρα που τόσα λίγα άκουγα
μες στην καρδιά της φύσης.
Μόνο νεράκι ένοιωθα τα χέρια να βαστάζουν
και μια πηγή στα μέσα μου, να ρέει με μανία.
Κάθισα στο απόμερο σκαλί της φαντασίας
κι’ έβλεπα που ερχόσουνα, χωρίς να σε κοιτάζω,
θωρώντας μόνο το νερό πού ‘γραφε τη μορφή σου.
Το ‘σφιξα μες στις φούχτες μου, μη μου το πιει το χώμα
κι’ έσταξα δάκρυ της χαράς, πριν οι ματιές βρεθούνε.
Σήκωσα τότε απαλά τα χέρια τα γεμάτα
κι’ έφερα τις παλάμες μου στα χείλη σου, να πιούνε.
Έσκυψες κι’ έπινες αργά τη διάφανη του όψη
κι’ ένοιωθα που ξεδίψαγαν της νύχτας σου οι ρίζες.
Έσκυψα κι’ ήπια σου απ’ το φως στο λίγο που ‘χε μείνει,
νεράκι μες στα χέρια μου, πηγή μες στην καρδιά μου
κι’ ένοιωσα ώρα που ‘μελλε, παντοτινή να γίνει.
Εσήκωσα τα μάτια μου κι’ είδα που μου γελούσες
ενώ γύρω σειότανε η γη της φαντασίας…
Άκουσα ποδοβολητό τ’ άσπρου σου του αλόγου,
που ‘σκιζε πάλι τα βουνά το δρόμο του να πάρει….
Έφευγες και ξεμάκραινες, όλο και πιο κοντά μου!



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

«Ένα σύγνεφο ξηλώνει τα ουράνια»
 
sofianaxos
15-09-2009 @ 00:20
::up.:: ::up.:: ::up.::
elpidakwstopoulou
15-09-2009 @ 00:38
ακολούθησα όλη την πορεία του αλόγου του μαζί σου ...τον είδα που πινε νερό ....ενιωσα όλη την λαχτάρα και την αγωνία της στιγμής .....μα δεν χάθηκε υπήρχε πάντα μέσα στην σκέψη της γραφής σου.........................το νιωσα ...............μοναδική μου Ελένη ........................... ::love.:: ::hug.::
Ιππαρχος
15-09-2009 @ 01:16
Φοβερό, με τις αντιθέσεις σου να βλέπεις χωρίς να κοιτάς, να έρχεται ξεμακραίνοντας..Υπέροχο!
Ναταλία...
15-09-2009 @ 03:07
Εσήκωσα τα μάτια μου κι’ είδα που μου γελούσες
ενώ γύρω σειότανε η γη της φαντασίας…
Άκουσα ποδοβολητό, τ’ άσπρου σου του αλόγου,
που ‘σκιζε πάλι τα βουνά το δρόμο του να πάρει….
Έφευγες και ξεμάκραινες, όλο και πιο κοντά μου!

Υπέροχο ::yes.:: ::up.:: ::hug.::
Elena Argyriou
17-09-2009 @ 09:27
απλα υπέροχο!!!! ::theos.:: ::up.:: ::yes.::
Xωρολάτρης
17-09-2009 @ 12:31
Η παρουσία του φωτός, της υγρασίας ,του νερού και του αλόγου μέσα σε μια καταπληκτική σύνθεση ανθρώπων και τοπίων..Μα πιο πολύ στιγμών..Στιγμών που ξεπερνούν και την αιωνιότητα κείνη που δεν ξέρω αν θυμάσαι κι αν θυμάμαι πια να σου πω πως την πιστεύω..Οσο υπάρχουν ακριβώς τέτοιες ανταποκρίσεις της όμως μπροστά στα μάτια μου και μες στην αφή μου είμαι σίγουρος ότι δεν θα πάψω ποτέ να την ζω..
Μοναδική και Αγαπημένη!
TAS
18-09-2009 @ 02:10
ήπιαμε φως απ' τα χεράκια σου . . .
είσαι δροσιά κι ανάσα . . .ανάσα . .

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο