| |
Γονάτισε μ’ ευλάβεια και φίλησε της πατρίδας του το άγιο χώμα
Σαν πουλί διαβατικό έλειπε χρόνια πενήντα στην άστοργη την ξενιτιά
Μετά κοίταξε τ’ αντικρινά γυμνά βουνά που άστραφταν ακόμα
Κι ένα λουλούδι ολάνθιστο φύτρωσε στην πονεμένη του καρδιά.
Λαχταρούσε ανείπωτα το πέτρινο πατρικό του σπίτι ν’ αντικρίσει
Που ’χε στην αυλή ένα πηγάδι βαθύ κι αναρριχώμενα γιασεμιά
Μα και στη φτωχική γειτονιά με τους λερούς δρόμους να περπατήσει
Για να θυμηθεί τότε που ‘παίζε πεντόβολα με τ’ άλλα τα παιδιά.
Ήθελε στο κοιμητήριο να επισκεφτεί τους τάφους των γονιών του
Που τους σκίαζαν κυπαρίσσια αψηλά για ν’ αποθέσει άνθη μαβιά
Τώρα που βρισκόταν στη δύση των τυραγνισμένων ματιών του
Και να τους παρακαλέσει να τον δεχτούν στη θερμή τους αγκαλιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
