| |
Ερημος δρομος....
μια χουφτα αναμνησεις
κρατα παρεα στην σιωπη....
Δρομος σκοτεινος....
πλημμυρισμενος απο την βροχη....
μαζι με τα λασπονερα παρασυρθηκε
και το πρωτο μας φιλι.....
Ενα ονειρο γλιστραει απο την αγκαλια της νυχτας....
βαμμενο με τα χρωματα της μερας.....
κλεμμενα χρωματα απο την παλετα της ζωης....
Ζεστο αιμα....θερμαινει την καρδια.....
της θυμιζει πως να χτυπα....
Ενα ονειρο γλιστραει απο την αγκαλια της νυχτας....
τρεμαμενο αστερι....
ετοιμοροπο δακρυ....
σκια απου ξεφυγε απο το φως....
Μαυρο καραβι....
με ξεσκισμενα πανια
και την σημαια κατεβασμενη....
περιπλανιεται μεσα στις θαλασσες των ματιων σου.....
Ερημη ψυχη...
σαν σελιδα κενη
αλητευει καβαλα στον αερα....
Ενα ονειρο γλιστραει απο την αγκαλια της νυχτας....
ενα ονειρο που εγινε εφιαλτης....
μια ιδεα απο την πρωτη αγαπη....
ενα σ΄αγαπω....
και μια θανατηφορα δοση πονου....
ενα αντιο....
Στον καθρευτη ενα ειδωλο γνωστο....
μια μασκα....
ενα χαμογελο που δεν υπαρχει πια.....
Μια ελπιδα στερνη....
ξεψυχαει στο νεκροκρεβατο της....
Ενα κορμι τσακισμενο....
σαν σπιτι ετοιμοροπο που ζει απο τους νεκρους του....
Αορατα χερια σηκωνουν τις κουρτινες....
κι απο τα κλειστα παραθυρα ξεχεινονται οι σκιες.....
Κι εγω θελω να φυγω....
να παψω να ακουω τα βηματα σου....
να παψω να ακουω τις ανασες μου....
Ενα χλωμο φεγγαρι φωτιζει το προσωπο σου....
ματια υγρα.....
εχουν αιχμαλωτισει κατι απο την ηρεμια του θανατου....
βυθισμενα στην σιγαλια της νυχτας.....
Ξενες φωνες....
μπερδεμενοι ψιθυροι αγγελων και δαιμονων.....
ποιημα διχως λεξεις....
μουσικη με πεθαμενες νοτες....
το πιανο σαν μαυρο φερετρο κλεισμενο....
μελωδια της σιωπης.....
Και το ψεμα συνεχιζει να καιει....
σαν θηλια περασμενη στην καρδια....
ματωνει τα χειλη σου....
καιει την ψυχη σου....
σαν την φωτια που αναβει εκεινο το πρωτο αγγιγμα....
την φωτια που ποτε δεν ειναι αρκετα ζεστη......
Ψυχη αδεσποτη....
αγριο τριανταφυλλο γεματο αγκαθια....
μεγαλωμενο στο κρυο...
ποτισμενο με αιμα απο πληγες αγιατρευτες....
με ριζες πιο βαθιες απο την υπραξη μου...
Η αληθεια γυμνη χορευει
στον ρυθμο του χαους....
Δεν μπορω να σε ακουω να γελας.....
με κανεις να θελω να ζησω....
Το μυαλο εχει αδειασει απο σκεψεις.....
η ψυχη χαμενη καπου στα περασμενα.....
Η καρδια μου κειτεται σιωπηλη....
καπου μεσα μου....
μενει μονο να σου αφιερωσει εναν ακομη στιχο....
Μενει μονο να τραβηξω την σκανδαλη......
As the days go by, my heart continues to rip and tear
And now I barely sigh, gladly rejecting my own air
I look again at my scars, for they are all I have left
And these now golden stars, are from your forbidden theft......
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
