| |
Στίχοι κολλημένοι στο μυαλό
οι αναμνήσεις με στοιχειώνουν
φωνές και μελωδείες από το κενό
στο μηδέν ξανά με προσγειώνουν.
Δεν φοβάμαι μάγισες, νάνους, ξωτικά
παραδίνομαι στης τύχης τα λημέρια
και αν χρειαστεί να σβήσω κάθε γνώριμη ματιά
θα αφηθώ απ΄την αρχή στα τρεμμάμενά σου χέρια.
Γνώριμα όλα, ποθητά
θαρρείς πως ζούσα με αυτά
αιώνια.
Αλίμονο
είναι η πρώτη μου φορά
μα με θαμπώναν χρόνια.
Μα είναι αργά πια για λόγια
Τί; Για όνειρα παλιά
δεν κάνω ατέλειωτα δρομολόγια.
Νέα ζωη στα ζάρια, στην υπόγα
Ντουμάνι, φίλοι, μουσική
τρελά, ξεκούρδιστα ρολόγια.
[I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
