| |
αλμυρα της θαλασσας και ηλιου το χαδι
κουρσαρου λεια οι λεξεις
και αιχμαλωτων λαφυρα οι ιδεες
αν συλλαβεις μια ωδη να μου την πεις
πριν να χαθει στα αυτια αναξιων
γινει ενα αψυχο χρωμα σε χαρτι
παρε τα πινελα και βαψε περα απο το μαυρο
οσα θελεις να εκφρασεις μα φοβασαι
υστερα κρυφτου στην καμαρα των ονειρων
πες ειναι ολα ενα ψεμα και οι ιδεες σε μια σπηλια
και εμεις εξω οι εικονες
μην πικραθεις απο το γλυκο και αχρειο ψεμα της ελπιδας
οι δον κιχωτες παντα χανονται διχως λυτρωση
η δουλτσινεα μια αναμνηση σε σκονισμενα τα βιβλια
αν η γη θρεφει αναξιους και συνετους
αγνωμονες και εξαιρετους
μην αρνηθεις το κωνειο που σου προσφερουν
της λησμονιας και της ληθης λαμβδανο
ασφοδελος λουλουδι του θανατου
ειναι ο κοσμος τοσο μικρος να σε νιωσει
και τοσο κακος να θελει να σκοτωσει
μα αν θα ζησεις στη γη των κυκλωπων
στων βαρβαρων τις χωρες μη φανεις
ειναι αγριοι οι καιροι και οι κυκλωνες
θα σε φυλαξουν σε βυθους διχως σωτηρια
αν θα συλλαβεις μια ωση να μου την πεις
ετσι και εγω μαζι της θε να ζησω
και αμα τα χρωματα καταφερω να χωρισω
θα μαι και εγω ευτυχισμενος για καιρο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
