| |
Αυτή τη μέρα σα γιορτή τα πιο καλά σου ρούχα
την κούπα σου με το κρασί και όλη σου τη τέχνη
Τα λόγια σου τα πιο γλυκά τάχα και οπιούχα
Κι έτσι λυμένο το μαλλί στους ώμους σου να πέφτει
Αυτή τη μέρα σα γιορτή τα φώτα σου π’ ανάβουν
τη κοφτερή σου τη ματιά και το ψυχρό σου βλέμμα
τρέμουν τα φύλλα σα περνάς, βαριά κι αναστενάζουν
καθώς γλιστράει στα χείλη σου, το πιο καυτό σου ψέμα
αυτή τη μέρα σα γιορτή, το πιο ζεστό φιλί σου
το πιο χλωμό χαμόγελο, νύχτα που φωσφορίζει
ανθίζει το λουλούδι σου, μαραίνεται η ψυχή σου
θλίψη π’ αγγίζει ο άνεμος, κλέβει και τη σφυρίζει
αυτή τη μέρα σαν ευχή, με το θεό πλεγμένη
κατάρα που γονάτισε, μπροστά σου και δακρύζει
ανατολή που έρχεται πάντα ξενυχτισμένη
και μοναξιά που δε θα βρεις, καρδιά να ακονίζει
αυτή τη μέρα ρίξε μου σκιά στις αναμνήσεις
με λήθη και λιθόστρωσε τα σκοτεινά στενά μου
τα λόγια μου που δεν αρκούν ούτε για να τ’ ακούσεις
σώπα καθώς σωπαίνουνε, στον ύπνο τα θεριά μου
Στη Θοδωρούλα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
