stixoi.info: Σαν την βροχή που έρχεται και φεύγει

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	133296 Τραγούδια, 271883 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Σαν την βροχή που έρχεται και φεύγει

Χρόνια τώρα περίμενε το φιλί του...τις ξύπνησε όλες τις αισθήσεις..τελικά ο έρωτας έρχεται σαν την βροχή...
Με το άγγιγμα τους ένιωσε μια ζέστη να την κατακλύζει...
Χρόνια ζούσε για αυτήν ακριβώς την στιγμή...το δυό σώματα πάλευαν για ακόμη μια φορά..
Το φεγγάρι κουρασμένο είχε ακουμπήσει πάνω στη θάλασσα για να ξεκουραστεί.
Χαμογέλασε βλέποντας το μικρό σπίτι απέναντι απ την παραλία..Φιλοξενούσε μέσα του έναν έρωτα..Ήξερε πώς ανάμεσα στους τοίχους του δυό πυρπολημένα κορμιά έλιωναν και γίνονταν ένα..Μαζί και οι ψυχές τους..Στήνανε χωρό,χόρευαν γύρω τους,ενώνονταν,έλιωναν απ την ζεστή ατμόσφαιρα γύρω και γίνονταν μια ψυχή..ένα σώμα..

Ήξερε πώς θα ήταν και η τελευταία φορά..Πώς ήταν μάταιο..Είχε δεί χιλιάδες ηλιοβασιλέματα μόνη της..Ο ήλιος βοτούσε στο τίποτα και εκείνη στην μοναξιά..Ήξερε..Η ευτυχία είναι στιγμές..μόνο στιγμές..κι αυτές κλεμμένες.Η αδυναμία της να τον κερδίσει ήταν γραμμένη στον αέρα που ανέπνεε,συμπήρωνε εκείνη την βροχή...με τα δάκρυα της.Πώς μπόρεσε;; Δίκαιη η τιμωρία.

[I] Τελικά κάποιοι άνθρωποι ξέρουν να πέζουν καλά το ρόλο τους...Πώς μπόρεσα να δεχτώ κάτι μισό για μένα;;Γιατί προσπάθησα να κρατήσω στις χουφτες μου κάτι ,που ήξερα ότι θα μου δώσει μια ψευδαίσθηση δροσιάς και μετά θα με αφήσει πιο διψασμένη από πριν,με τα χείλη ξερά και την καρδιά στεγνή;Πώς άντεξα να αγαπήσω κάτι που εν γνώση μου δεν μου ανήκε..;;Πώς μπόρεσα να περάσω για αγάπη ένα πάθος;[/I] αναρωτήθηκε,καθώς έσβηνε στα χέρια του


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 6 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Στην πιό μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή

monajia 25-09-2009 @ 13:26	ΑΝ ΚΑΙ ΠΕΖΟΣ ΛΟΓΟΣ ,ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΤΡΥΦΕΡΟ ::up.:: ::up.:: ::up.::
romance4love2you 25-09-2009 @ 13:29	::up.:: ::yes.:: ::theos.:: Αρκετά καλό και με όμορφες εικόνες... Υπέροχη αναπόληση και μοναδικός μονόλογος... Και μετά η σιωπή που έρχεται να το ολοκληρώσει... Αν στο τέλος δεν έβαζε τελεία αλλά το άφηνες να αιωρείται πιστεύω πως θα ήταν πιο δυνατό,σαν να μιλάει η σιωπή,η ψυχή που ταξιδεύει...
iokasth 25-09-2009 @ 14:05	Εξαιρετικό! Ν.
pithanos 25-09-2009 @ 21:56	::rol.::
sissaki ssss 26-09-2009 @ 06:54	Γιατι ισως να ηθελε να νιωσει εστω και για μια στιγμη ζωντανη.....να ζησει το παραμυθι της......εστω κι αν ηξερε οτι μονο ενα παραμυθι ηταν..... ισως αυτο.....να ηταν καλυτερο απο το τιποτα...... υπεροχο!!!!!!! ::hug.:: ::cry.::
rakenditos 26-09-2009 @ 11:50	::razz2.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο