Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Σέπια
 μετά από πολύ καιρό...
 
[align=center]
Λένε πως ο δολοφόνος,
πάντα επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος.
Μα δε διευκρίνισαν το πώς.
Νεκρός ή ζωντανός;

Γύρισε κι εκείνη σπίτι.
Στον τάφο των παιδικών της χρόνων.
Εκεί που η άνοιξη αργεί να πάρει τη σκυτάλη.

Οι τοίχοι ήταν οι ίδιοι.
Χρώμα σέπιας, ενίοτε αχνοφαίνονταν και κάποια
λευκά κενά.
Ίσως έμεναν φαντάσματα κάποτε.

Η αυλή χορταριασμένη.
Με τις ρίζες να κραυγάζουν ιστορία.
Κανείς θεριστής να θερίσει.

Εκείνη έκλαψε.
Έστρεψε το κεφάλι αλλού.
Από ντροπή.
Κρεμασμένη μια σκιά, παλαιωμένη δυο γενιές,
της χαμογέλασε.

Εκείνη φοβήθηκε.
Τρεμάμενη έτρεξε μακριά.
Για δεύτερη φορά.

Δείλιασα μαμά.
Δε σε συγχώρησα ποτέ.






 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 24
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
25-09-2009 @ 14:11
συγκλονιστικο.......................
Αστεροτρόπιο (Jeny)
25-09-2009 @ 14:13
κι όμως, τολμάς ::wink.::
oneiropola
25-09-2009 @ 14:19
Δείλιασα μαμά.
Δε σε συγχώρησα ποτέ.

Ειλικρινά ταράχτηκα……. αλλά διέκρινα...... Δείλιασα μαμά...αυτο για μενα τα λεει ολα
suaddo
25-09-2009 @ 14:20
βρε ελενη τι να πω;; το τελος ειναι αφοπλιστικο.
με αγγιξε πολυ... ::smile.::
idroxoos
25-09-2009 @ 14:21
Γύρισε κι εκείνη σπίτι.
Στον τάφο των παιδικών της χρόνων.
Εκεί που η άνοιξη αργεί να πάρει τη σκυτάλη.

Δείλιασα μαμά.
Δε σε συγχώρησα ποτέ.

::wink.:: ::yes.:: ::yes.::
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
25-09-2009 @ 14:34
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
xxix86
25-09-2009 @ 14:35
Υπέροχο...
Αριστουργηματικοί στίχοι...
::theos.::
poetryf
25-09-2009 @ 14:41
Μικρούλα μου παρόλο που δεν μπορώ να σε καταλάβω απόλυτα σε τούτο σου το γραπτό
εντούτοις με μαγεύουν οι εικόνες και ο λόγος σου!
heardline
25-09-2009 @ 14:44
Μήπως της είχε κάνει πολλά αυτή η μαμά ????

Συμβαίνει στη ζωή να μη συγχωρούμε κάποια πράγματα, που θεωρούμε ότι μας έκαναν κακό, ακόμη και από γονείς και συνηθίζουμε να λέμε ότι δικαιώνουμε τον που χάνεται, είναι όμως έτσι?? τι φόβοι μας κάνουν να θέλουμε να συγχωρούμε τα πάντα ??? Θέτω ένα ερώτημα καλή φίλη Ελένη και ποιήτρια, με την ευκαιρία της γραφής σου, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΣΥΓΧΩΡΗΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΕ ΓΟΝΕΙΣ ??? ΕΡΩΤΗΜΑ !!!!!!!
rock sugar
25-09-2009 @ 14:48
Υπάρχουν ναι, όλα ανθρώπινα είναι όμως!
Φίλε μου,με όλο το σεβασμό
οι λέξεις αυτές λένε κάτι παραπάνω απ'όσα δείχνουν.
Σέβομαι την εκδοχή σου
και ευχαριστώ για το πέρασμα.
Καλό ξημέρωμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ Κ
25-09-2009 @ 14:58
οταν γυριζω εγω σε καποιο σπιτι,αδειο τωρα,με τη μουρια να εισβαλει
στα κεραμιδια,ακουω τα φαντσματα του παρελθοντος να γελανε,μπορω να δω τις ευτυχισμενες στιγμες.
Μια σκια που κρεμεται στο τοιχο παντα με τρομαζε απο παιδακι....μα αυτη δεν με στοιχειωνει.
Ουτε και εγω τη συγχωρησα ποτε Ελενη μου,για τον ιδιο φανταζομαι
λογο.Και ας μην εφταιγε
rock sugar
25-09-2009 @ 15:06
παιδιά, το θέμα δεν είναι αμιγώς η συγχώρεση...
είναι υποκειμενικό το πως το εκλαμβάνει ο καθένας.
Χαίρομαι που υπάρχει διάλογος.
Να είστε καλά!
Ηypocrisy
25-09-2009 @ 15:14
θαρθει καιρος θα μεινει κ ο θεριστης θα ζωντανεψει..
θα χει κερδισει τη σκυταλη της ..

Αγριμακι μου!!! ::love.::
μηχανοδηγος
25-09-2009 @ 15:16
Να με συγχωράτε......αλλά το βρήσκω τέλειο.
sofiagera
25-09-2009 @ 18:37

Γύρισε κι εκείνη σπίτι.
Στον τάφο των παιδικών της χρόνων.
Εκεί που η άνοιξη αργεί να πάρει τη σκυτάλη ::up.:: ::up.:: ::up.:: ΔΥΝΑΤΟ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ
pithanos
25-09-2009 @ 22:05
::oh.:: ::scare.::
elpidakwstopoulou
25-09-2009 @ 22:17
είναι κάποια πράγματα που πονάνε πολύ ..κι ούτε ο χρόνος τα γιατρεύει...σουγκαράκι μου σε καταλαβαίνω πολύ !!!! ::love.::
Ithaki-EF
26-09-2009 @ 00:55
Υποκλίνομαι στην ποίησή σου ::theos.::
Χρήστος Γιουσμαδόπουλος
26-09-2009 @ 02:48
Υπέροχο Ελένη μου! ::theos.::

Να έχεις μια υπέροχη μέρα! ::smile.::
ακριτας
26-09-2009 @ 03:07
Υπέροχο ::up.:: ::up.:: ::up.::
dodoka
26-09-2009 @ 03:25
πολύ όμορφη κατάθεση συναισθημάτων με συγκίνησε .... είναι χαρισμα να μπορεις να συγκλονίζεις με την πένα σου και συ το χεις..... την καλημέρα μου Ελένη!!!! ::up.:: ::up.::
iraklisv
26-09-2009 @ 05:47
!!!
efrosiba
26-09-2009 @ 09:15
................................. ::theos.::
karpox
27-09-2009 @ 10:40
αυτο που καμμια φορα σας βρισκω στο επιθετο σας....
Ζωγραφια..... με τα χρωματα της ζωης
φωτεινα και σκιασμενα απο αυτα που κουβαλαμε ολοι μας
και ισως τελικα τα γεγονοτα να ναι η θαλασσα
και οι πραξεις μας καραβια....
ταξιδεψε με την γραφη σου Ελενη
το παραπερα λαχταραμε ολοι !!!

::love.:: ::kiss.:: ::kiss.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο