stixoi.info: Για την Αμμόχωστο

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	133379 Τραγούδια, 272106 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Για την Αμμόχωστο

Που είναι το γλικοχάραμα με του έρωτα τα πέπλα
Οι νυχτοήμερες μας πλοές
Με τους αδρούς, τους δραγάτες αστερισμούς
Που απο γαλήνιοι γίνονταν κλυδωνισμένοι απ΄τις χιονιές
Ή εκείνου του άτιμου πουνέντη τους αναβρασμούς
Και σαν το πρωί ηρεμούσαμε
Μας χοροπηδούσανε τα δελφινάκια
Για να χαρούνε παίζοντας την ολόχρυση μέρα
Που νάναι οι τρεχαντήρες μας με τους λεβέντες καπετάνιους τους
Σαν περιπλέαμε τ’αμπέλια και τα μοναστηράκια
Κι αχ το νόστιμο σύννεφο,στις καμινάδες οι καπνοί
Που πρόδινε του χωριού μας την ειρήνη τις αυγές
Που νάναι οι έρμες ακροθαλασσιές
Κι οι ρεμβασμοί τους τα περιβόλια τα νυχτερινά
Αν ξεμπαρκέρναμε
Τις θυμάμαι τις ολόδροσες πορτοκαλιές
Τις λεμινιές και τις μανταρινιές
Που για ώρες τον λαύρο ήλιο
Της Αμμοχώστου στραγγούσαν
Ενώ πολύχρωμες πεταούδες κοκκινοχωρίτισσες καρτερούσαν
Να σημειώσουν άνετα την αστασία της στιγμής
Τα στίγματα της ευτυχίας

Κόσμοι που φύγαν μακρυνοί της νοσταλγίας
Κι έκαναν της άθλιας ζωή
Του νιόφερτους καημούς
Νωπό κλαράκι βασιλικού
Στο άγιο νερό δροσισμένο
Ίσα ίσα για να ξεφλογίζει το μέτωπό μας
Για να αφανίζει τη μαυρίλα του καιρού
Και ν’αρνιέται το θάνατό μας
Στους τέσερεις μου τοίχους έτσι κλεισμένος
Στην άγνωστη μου πορεία διορισμένος
Αγάπη μου τώρα τι να σου πρωτοπώ
Τι να σου τραγουδήσω ζηλευτό
Σύνθεση πονετική τους δύο μας αγκαλιάζει
Σ’ένα σύμπλεγμα σιγής μας αναγκάζει
Το χέρι μου αγάπη τεντώνω
Για τη χαμένη πόλη τ’αγγελικό σου δάκρυ στεγνώνω
Και το δικό μου κλάμα έρχεσαι εσύ
Με την αγάπη σου να το σφογγίσεις


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 5 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Ηypocrisy 26-09-2009 @ 04:08	οτι μεταφερουμε ζωντανοι .. ποτε δε πεθαινει Ομορφια..
oneiropola 26-09-2009 @ 04:25	::up.:: ::yes.::
malkon64 26-09-2009 @ 05:52	Ομορφη Περιγραφική Αποτύπωση !!!!!!!!!!!!!!!!
Ναταλία... 26-09-2009 @ 06:07	Νωπό κλαράκι βασιλικού Στο άγιο νερό δροσισμένο Ίσα ίσα για να ξεφλογίζει το μέτωπό μας Για να αφανίζει τη μαυρίλα του καιρού Και ν’αρνιέται το θάνατό μας Αχ ! ::theos.:: ::theos.::
elpidakwstopoulou 26-09-2009 @ 14:05	αυτό που γεμίζει........... αυτο που αγγίζει .......αυτο που ονειρευεται ....πλημμυριζει συναισθηματα..... ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο