| |
| | Αγαπημένη μου μαμά |  | | |
[I][B][align=center]Αγαπημένη μου μαμά,
σου γράφω αυτό το γράμμα από ανάγκη να μιλήσω
ξέρεις.. ο γιος σου δεν περνά καλά, μα εσύ δε θα το μάθεις
εσύ πάντα με κοίταγες στο πρόσωπο, να καταλάβεις
στο γέλιο μου με μάθαινες, στο κλάμα μου πονούσες
τα χείλη μου τα διάβαζες χωρίς να βγάλουν λέξη
και όταν έπαυα στα μάτια να σε βλέπω, απορούσες
τι να ‘χω φταίξει;
κι αν πέρασα πολλά, τα ξέρεις, τι να σου λέω τώρα
μπορεί την αγκαλιά σου να στερήθηκα όταν την είχα ανάγκη
- μα πες μου εσύ, πόσα άλλα δεν στερήθηκα; -
μα πάντα στο πλευρό μου κι ας μην ήσουνα ποτέ
και νοητά με ρώταγες, τι κάνω, πως περνάω
- καλά είμαι μαμά, ακόμα υπάρχω! -
κουφάρι άδειο προχωράει το σώμα μου
τα αισθήματά μου κέρναγα τα χρόνια πριν περάσουν
κι απάνω μου πατήσανε, τα λιώσανε μαμά μου
μπορεί να έλεγες καμιά φορά πως να φυλάω το στόμα
τα λόγια που ξεστόμιζα, να πρόσεχα
τις λέξεις που έλεγα μ’ οργή και σπαραγμό
να τις κατάπινα, καλύτερα μαμά μου!
και φτάνω τώρα εδώ για να σου γράφω πως πονάω
μα όχι για τους τρόπους μου και τον εγωισμό μου
ούτε για τον ιδιόρρυθμο δικό μου χαρακτήρα
για την ευαισθησία μου που επέδειξα πονάω μαμά
και τις πληγές στα σπλάχνα που μετράω
ξέρεις.. αυτός ο πόνος δε συγκρίνεται με ξύλινη κουτάλα
που με ορμή πέφτει επάνω στα πλευρά μου
γιατί περνάει γρήγορα του σώματος ο πόνος
- για να γιατρέψω την ψυχούλα μου μαμά
τι ρόφημα ζεστό θα μου ετοιμάσεις; -
τις προσβολές, τα λόγια που άκουσα τα απαίσια
τη χυδαιότητα και την εκδίκηση που αποκόμισα στα χρόνια
για την απόρριψη σε κάθε βήμα της ζωής, μαμά
ποιο ελιξίριο θα μου δώσεις;
τα φάρμακά μου, χρόνια τώρα, ένα χαρτί κι ένα στιλό
μια μουσική που θα με κάνει να ονειρεύομαι
γιατί όσα έγραψα μαμά μου, μείνανε όνειρα!
όλα τα όνειρα, καδράκια σ’ ένα ατσούμπαλο δωμάτιο
που η σκόνη βασιλεύει
και οι μισθοί μου όλοι, άχρηστα βιβλία και χαρτιά
που λένε όλα για τον έρωτα!
τα λόγια μου στερεύουν κάπου εδώ, μη σε κουράσω και μου κλάψεις
το γράμμα ετούτο θα ‘λεγα, ποτέ του να μη φτάσει ως τα χέρια σου
αφού κι εσύ τα ‘χεις περάσει …
είναι στιγμές που ξαφνικά γίνεται τόσο πιο σκληρή αυτή η ζωή
που αναρωτιέμαι τελικά, σε τι έχω φταίξει;
είναι στο χέρι μας τα πάντα να προλάβουμε
μα αυτό το χέρι είναι άτυχο και σφάλματα έχει πράξει
είναι πολλά τα σφάλματα, μαμά, δεν έχουν γυρισμό
κι εκεί που πιάνεις ουρανό, τα έχεις χάσει..
γιώργος_κ[/align][/B][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 13
Στα αγαπημένα: 4
| | | | | | | |
| | | |
|
monajia
27-09-2009 @ 09:16 | ΥΠΕΡΟΧΟ ....... ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | amar
27-09-2009 @ 09:42 | φίλε, ΤΕΛΕΙΟ. (έτσι απλά) | | heardline
27-09-2009 @ 09:55 | Είναι αυτοβιογραφικό ??? Έτσι πιστεύω όπως το διάβασα, βέβαια μη τοποθετηθείς, είναι μεγάλη κατάθεση ψυχής αυτό.
Υπάρχουν πολοί άνθρωποι τριγύρω μας που ζουν στα ψέματα και προσφωνούν το αγαπημένη μου μαμά, ή μπαμπά, ενώ δεν ισχύει και βέβαια μιλάμε για ειδικές περιπτώσεις ακραίες.
Με συγκίνησες πολύ φίλε μου και η ευαισθησία μου δεν άντεξε στα δάκρυα........... | | pithanos
27-09-2009 @ 10:57 | http://www.youtube.com/watch?v=5k0yDJrQJVc
κι αν πέρασα πολλά, τα ξέρεις, τι να σου λέω τώρα..
(δες κι αυτό για να μη
μη σε παραπαίρνει από κάτω..)
http://www.youtube.com/watch?v=txPViLK8rEw | | frozenangel
27-09-2009 @ 11:56 | ξέρεις.. αυτός ο πόνος δε συγκρίνεται με ξύλινη κουτάλα
που με ορμή πέφτει επάνω στα πλευρά μου
γιατί περνάει γρήγορα του σώματος ο πόνος
- για να γιατρέψω την ψυχούλα μου μαμά
τι ρόφημα ζεστό θα μου ετοιμάσεις; -
τις προσβολές, τα λόγια που άκουσα τα απαίσια
τη χυδαιότητα και την εκδίκηση που αποκόμισα στα χρόνια
για την απόρριψη σε κάθε βήμα της ζωής, μαμά
ποιο ελιξίριο θα μου δώσεις;
τα φάρμακά μου, χρόνια τώρα, ένα χαρτί κι ένα στιλό
με αγγιξε πολυ...
δεν εχω λογια Γιωργο... | | oneiropola
27-09-2009 @ 12:05 | - για να γιατρέψω την ψυχούλα μου μαμά
τι ρόφημα ζεστό θα μου ετοιμάσεις; -
δεν συγκινήθηκα απλά δάκρυσα ψυχή μου ::hug.:: | | Γιώργος_Κ
27-09-2009 @ 12:08 | Σας ευχαριστώ όλους και κάθε έναν ξεχωριστά! | | iokasth
27-09-2009 @ 13:05 | και εκεί που πιάνεις ουρανό, τα έχεις χάσει....
Καληνύχτα σου!
Ν. | | ΓΙΑΝΝΗΣ Κ
27-09-2009 @ 13:52 | Εβλεπα το τιτλο και ελεγα,δε θα το διαβασω,και το διαβασα,και....
οχι ,επρεπε να ακουσω τη φωνη-μη το διαβασεις-και μετανοιωσα,
οχι οτι δε μου αρεσε,αλλα ....καταλαβαινεις περισσοτερο απο τον
καθενα μαλλον | | Helene52
27-09-2009 @ 13:52 | εσύ πάντα με κοίταγες στο πρόσωπο, να καταλάβεις
στο γέλιο μου με μάθαινες, στο κλάμα μου πονούσες
τα χείλη μου τα διάβαζες χωρίς να βγάλουν λέξη
και όταν έπαυα στα μάτια να σε βλέπω, απορούσες ::yes.::
........... ::hug.:: ::hug.:: | | elpidakwstopoulou
27-09-2009 @ 14:57 | είναι πολλά τα σφάλματα, μαμά, δεν έχουν γυρισμό
κι εκεί που πιάνεις ουρανό, τα έχεις χάσει
ο ουρανός είναι πάντα ψηλά .....κι ο ήλιος ζεσταίνει τις καρδιές πάντα.....κι ο χρόνος επουλωνει ό,τι απόμεινε....να κρατας ζεστή την ψυχή σου ....γιατι οι χαρές που θάρθουν δεν αντέχουν ούτε το σκοτάδι .....ούτε την παγωνιά .....!!!!!!!!!!!!!!. ::hug.:: ::kiss.:: | | Ναταλία...
28-09-2009 @ 03:09 | εσύ πάντα με κοίταγες στο πρόσωπο, να καταλάβεις
στο γέλιο μου με μάθαινες, στο κλάμα μου πονούσες
τα χείλη μου τα διάβαζες χωρίς να βγάλουν λέξη
και όταν έπαυα στα μάτια να σε βλέπω, απορούσες
τι να ‘χω φταίξει;
Με άγγιξε πολύ ::yes.:: ::theos.:: | | niki_71
28-11-2010 @ 12:27 | !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ευαισθησιες ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
