| |
Τα όνειρα μέσα σε φωτιές άσβεστες κρατούν την αλήθεια της ψυχής.
Τα φτερουγίσματα της ανάγκης σε κατατρέχουν και σε ρίχνουν στην απεραντοσύνη.
Ένα ατέλειωτο κενό. Ένα κενό μέσα σε τόνους βιβλία και πολυάριθμους ανθρώπους.
Η σιωπή, δυναμώνει το πνεύμα σου. Δίνει δύναμη στη μιλιά σου.
Το άρωμα μιας περασμένης εποχής σε πλησιάζει.
Τα γκρίζα όνειρα μιας πεταλούδας... Φράσεις μισοτελειωμένες...
Η ανάγκη σου, πνοή μου... Ανασασμός γαλήνης...
Το βήμα σου αργό πλημμυρισμένο απο ένα αίσθημα απέραντης μελαγχολίας.
Η ώρα περνάει πιο αργά απόψε και σου κρατά το χέρι ο χτύπος του ρολογιού...
Η νύχτα βαθιά κι ανέγγιχτη, διαβαίνει σε δρόμους μισοξεχασμένους, θαμμένους στο σκοτάδι της.
Ντυμένη στα μαύρα, λευκή κι ευθραυστη σαν ανοιξιάτικο ρόδο, λευκό και βελούδινο...
Σαν σεντόνι τυλιγμένο στο τρυφερό σώμα σου...
Η αγνότητα της παραφροσύνης...
Η ανησυχία του πρωινού σε κατακλύζει και νιώθεις τα φτερά σου κομμένα...
Πόσο θα 'θελες να πετάξεις σ' αυτήν την απέραντη νύχτα, μα τώρα η νύχτα περνά και σου αφήνει μια αίσθηση απώλειας και θολωμένο μυαλό...
Σου στέρησε την λιακάδα ο βραδυνός ήλιος και σ' άφησε μόνο στα μονοπάτια ενός γκρεμισμένου ουρανού...
Κόκκινα όνειρα σ' έναν μάυρο ουρανό κι αν προσπαθείς να κάνεις,
το χρώμα δύσκολο είναι να το βρεις
Διαβαίνεις μόνος στα μονοπάτια της σιωπής...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
