Γιάννης Ποταμιάνος
29-09-2009 @ 14:50 | πίνοντας λίγο από το φως του αποσπερίτη
μακριά απ’το σώμα που μου ‘δώσανε για σπίτι
Πολύ όμορφο
Μπράβο Αθανασία
::yes.:: ::yes.:: | |
ΚατεριναΘεωνα
29-09-2009 @ 15:03 | ΑΘΑΝΑΣΙΑ!!!!!!!!!
Η ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΡΕΑΛΙΣΜΟΥ Σ ΟΠΟΙΟΝ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ
ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ::hug.:: ::theos.:: | |
Celestia
29-09-2009 @ 15:05 | !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Εισαι η Θεα της ποιησης!!!!!!!
::love.:: ::hug.:: ::kiss.:: | |
Simos_Vassilis
29-09-2009 @ 15:05 | ...................... ::up.:: ::theos.:: ::up.:: ........................ | |
Christa E.
29-09-2009 @ 17:06 | γέμισα ασβέστη τη ζωή μου ως τα μπούνια
κι ανυπεράσπιστη σε μια στροφή του δρόμου
Έχω σταθεί σαν κάποιου ήρωα μνημείο
ανταμωμένη έναν ακόμα θάνατό μου.
Δε γίνεται αλλιώς!!! Υποκλίνομαι... ::theos.:: ........................ ::theos.:: ......................... ::hug.:: | |
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΘΗΛΗΣ
29-09-2009 @ 21:48 | γδύνω τη νύχτα με το μάτι μοναχά
Κι αυτός ο κόσμος που γυμνώνεται ξανά
μοιάζει οικτρά για ό,τι ζει να’χει αποτύχει.
Έχω σταθεί σαν κάποιου ήρωα μνημείο
ανταμωμένη έναν ακόμα θάνατό μου
Υπέροχο όλο αλλά οι επισημάνσεις μου άρεσαν ιδιαίτερα !!! Να έχεις μια καλή μέρα !!!! ::up.:: ::yes.:: ::up.:: | |
monajia
29-09-2009 @ 22:21 | ::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
πολυ πολυ ωραιο..... | |
oneiropola
29-09-2009 @ 22:22 | Γδέρνω το διάφανο χαρτί με το’να νύχι,
γδύνω τη νύχτα με το μάτι μοναχά
Κι αυτός ο κόσμος που γυμνώνεται ξανά
μοιάζει οικτρά για ό,τι ζει να’χει αποτύχει.
Γδέρνω το διάφανο χαρτί, μα ‘μαι υλικό
που απ’το καλούπι του ξεγλίστρησε κι η τύχη.
ΜΠΡΑΒΟ ::theos.:: ::hug.:: ::theos.:: | |
sofiagera
29-09-2009 @ 23:42 | Κι αδειάζω πάραυτα το λύχνο και πηγαίνω
πίνοντας λίγο από το φως του αποσπερίτη
μακριά απ’το σώμα που μου ‘δώσανε για σπίτι
κάτι Θεοί που ζουν σε χρόνο παγωμένο.
Κι αδειάζω πάραυτα κι εμένα σα δοχείο
Μέσα στο στόμα αυτού του κόσμου του αλήτη ::up.:: ::up.:: ::up.::
ΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟ | |
akolouthos
30-09-2009 @ 01:18 | Καλημερα Αθανασία ,εξοχο!!!! ::theos.:: | |
xxix86
30-09-2009 @ 01:47 | Κι αδειάζω πάραυτα το λύχνο και πηγαίνω
πίνοντας λίγο από το φως του αποσπερίτη
μακριά απ’το σώμα που μου ‘δώσανε για σπίτι
κάτι Θεοί που ζουν σε χρόνο παγωμένο.
Κι αδειάζω πάραυτα κι εμένα σα δοχείο
Μέσα στο στόμα αυτού του κόσμου του αλήτη.
Πανέμορφοι ποιητικοί στίχοι...
::theos.:: | |
barboutsala
30-09-2009 @ 02:15 | να μην πίνεις ξεροσφύρι τους αποσπερίτες - βαράνε | |
Δήμητρα
30-09-2009 @ 02:29 | Τι γράφεις ρε κορίτσι μου ;;;;
Βαπτίζεσαι Θεά της ποίησης όπως λέει και η φίλη πιο πάνω,
στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος...Αμηνννννν!!! χαχα ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |
Α.Ε. ΕΠΕ
30-09-2009 @ 03:02 | Με τον Μπαρμπούτσαλο!
Άσχετο:
- Μπαρμπούτσαλε, μήπως είσαι ο Βάγγος με το κονικλοτροφείο;;;; ::razz2.:: | |
frozenangel
30-09-2009 @ 05:26 | Υπεροχο !!!!!!!!
Τη καλησπερα μου.. | |
Ιππαρχος
30-09-2009 @ 06:06 | Εντυπωσιακό Αθανασία.. | |
Kostas Houston
30-09-2009 @ 06:24 | Μικροί καθημερινοί θάνατοι.... Εξαίρετο | |
dimvel
30-09-2009 @ 07:19 | Ματώνει το ... ξυστό σου!!! | |
peiraiotissa
30-09-2009 @ 08:33 | Ασύλληπτο....ανεπανάληπτο.....τι γράφεις βρε κοριτσάκι μου ???????????????????? ::kiss.:: ::theos.:: ::hug.:: | |
heardline
30-09-2009 @ 08:53 | Κι αυτός ο κόσμος που γυμνώνεται ξανά
μοιάζει οικτρά για ό,τι ζει να’χει αποτύχει.
Μπράβο Αθανασία, ωραίο, αλληγορικό, εξαίσιο !!!!!!!!!!! | |
efrosiba
30-09-2009 @ 10:56 | Αδυνατώ να γράψω σχόλιο..................................... ::theos.:: | |
elpidakwstopoulou
30-09-2009 @ 11:00 | Κι αυτός ο κόσμος που γυμνώνεται ξανά
μοιάζει οικτρά για ό,τι ζει να’χει αποτύχει.
Γδέρνω το διάφανο χαρτί, μα ‘μαι υλικό
που απ’το καλούπι του ξεγλίστρησε κι η τύχη.
μια περιγραφή που μόνο η δική σου πένα ζωγραφίζει !!
ανυπεράσπιστη ? μάλλον μοναδική !!! ::theos.:: ::love.:: | |
CHЯISTOS P
30-09-2009 @ 11:03 | ΚΑΙ θεματολογικά υπέροχο ! | |
dr.rockthan
30-09-2009 @ 11:08 | πανεμορφο!!!! ::theos.:: ::theos.:: | |
Συλλογος Ερωτεωμενων και φιλων
30-09-2009 @ 13:11 | ξερεις τι θα πω.... ::theos.:: | |
ΜΝΗΜΩΝ
30-09-2009 @ 13:20 | Σκέψεις αγάλματα κι ευχές σφυριά σμίλες καλέμια
λέξεις και πέτρες ζωντανές και στίχοι ζήσης γκέμια
που τιθασεύουν όνειρα καθώς εσύ σμιλεύεις
με χρώματα κι αισθήματα που θες και μας μαγεύεις
σα γλύπτης και ποιήτρια και σύννεφο και Ήλιος
της νόησης ασκήτρια κι Ειρήνη και Εμφύλιος....
Αθανασία δίχως τίποτες άλλο υπέροχη...... | |
poetryf
30-09-2009 @ 14:23 | Καλό ξημέρωμα στιχο-οικογένεια!
Σας ευχαριστώ όλους πολύ! | |
rock sugar
30-09-2009 @ 16:53 | μπροστά σου δίχως ασπίδα. | |
VASILLAKI
13-10-2009 @ 15:31 | PRAGMATIKA EXAISIO.... | |
 |
