| |
| | Τα φαντάσματα |  | | |
Στο δωμάτιο που μένω,
κατοικούν φαντάσματα
Που τις νύχτες τραγουδάνε,
ξεχασμένα άσματα.
Καυγαδίζουν και μιλάνε,
για χρονιές που ζήσανε,
πίνουν και γελούν κι εμένα,
χρόνια, εκτοπίσανε.
Το πρωί μονάχα φεύγουν,
κρύβονται στα γράμματα
Των βιβλίων που διαβάζω,
έως τα χαράματα.
Στο δωμάτιο μου μένω
στην ουσία μόνος μου,
στίχους γράφω και διαβάζω,
να γεμίζει ο χρόνος μου.
Και κοιμάμαι πάντα μέρα,
βάζοντας στο αίμα μου
δηλητήριο τους στίχους,
που έγραψα, το θέμα μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Εκάτη
24-04-2005 | πάρα πολύ κάλό! Μου θυμίζει εμένα! :-) | | ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
24-04-2005 | καλώς ήρθες και καλή συνέχεια. | | Αγνή
24-04-2005 | Αυτά τα φαντάσματα λοιπόν, είναι μιά τεράστια οικογένεια! | | lina2
25-04-2005 | τρομακτικό! ;) αλλά πολύ ωραίο..... :) | | heliana
25-04-2005 | Το ψευδόνυμό σας με προβληματίζει, το ποίημα είναι όμορφο. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
