Ιππαρχος
30-09-2009 @ 05:56 | Ποίημα-λυγμός... | |
sofiagera
30-09-2009 @ 05:59 | Οι άγγελοι σε ζήλεψαν και βιαστικά σε πήραν
Σαν έπαψε πια να κουνά του χρόνου η αιώρα
Τα δάκρυα κι αν στέρεψαν την λύπη δεν την σβήσαν
Πόσο απρόσμενα έφτασε ετούτη η μαύρη ώρα
............................................................................................................................... | |
poetryf
30-09-2009 @ 06:05 | Κλαίει από μόνό του..... ::hug.:: | |
monajia
30-09-2009 @ 06:16 | τα λογια δεν αρμοζουν ,μιλανε οι στιχοι. | |
oneiropola
30-09-2009 @ 06:27 | ::yes.:: ::hug.:: | |
smaragdenia
30-09-2009 @ 07:24 | Για πάντα μέσα μας θα ζεις σαν πρωινός αέρας
Σαν ανοιξιάτικο πουλί που πάντοτε γυρνά
Σημάδι είν’ η χαραυγή κάθε καινούργιας μέρας
Σημάδι και η θύμηση που σαν πληγή πονά…
Πολυ μελαγχολικα υπεροχο!!!!!!!!!!!!!!!!
::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | |
Γιάννης Ποταμιάνος
30-09-2009 @ 08:14 | Για πάντα μέσα μας θα ζεις σαν πρωινός αέρας
Σαν ανοιξιάτικο πουλί που πάντοτε γυρνά
Σημάδι είν’ η χαραυγή κάθε καινούργιας μέρας
Σημάδι και η θύμηση που σαν πληγή πονά…
Μπράβο Γιώργο Πολύ όμορφο
::yes.:: ::yes.:: | |
Amersa K
30-09-2009 @ 09:51 | .......
::hug.:: | |
 |
