| |
[color=black][font=georgia]Για όσα δεν προλάβαμε να πούμε,
να κυβερνήσουμε καράβια στ’ ανοιχτά,
λόγο στο λόγο μας να σταυρωθούμε
και να ‘χουμε ληστές στα δεξιά.
Να περπατήσουμε και να χαθούμε
και να βρεθούμε σε άλλη γειτονιά...
Για όσα δεν προλάβαμε να κάνουμε,
να κυνηγήσουμε αητούς τις Κυριακές.
Να παίξουμε, ξέροντας πως θα χάνουμε
μα να κερδίζουμε χίλιες φορές
και πολεμώντας για να μην πεθάνουμε
να μας σκοτώνουν πίσω απ’ τις γραμμές...
Για όσα δεν προλάβαμε να δούμε
να ονειρευτούμε κορίτσια δροσερά,
κρυφτήκαμε και , πώς καρδιοχτυπούμε
κάθε που ο ήλιος βγαίνει απ’ τα βουνά.
Τα νειάτα μας , σκιές εμπρός περνούνε
και μας κοιτούν και κλαίνε γοερά...
Για όσα δεν προλάβαμε ν’ αγγίξουμε.
Την πεταλούδα της άσβεστης φωτιάς
μες την παλάμη πήγαμε να κλείσουμε
με το γαλάζιο δάκρυ της χαράς,
της θάλασσας τα μάγια να ξορκίσουμε
μα πώς δεθήκαμε στα ξάρτια μονομιάς...
Για όσα δεν προλάβαμε να ζήσουμε,
να κρατηθούμε πρώτοι στο χορό,
του θεριστή το χέρι να φιλήσουμε
και να του κλέψουμε αυτό το κοφτερό,
αυτό που , κάποτε θα χρησιμοποιήσουμε
για έναν δικό μας , περίεργο σκοπό…
Για όσους δεν προλάβαν να ακουστούνε
τις μνήμες τους κρατούν οι ποταμοί.
Και πώς γεμίζουν και πώς θα ξεχυθούνε
με την παραμικρή την αφορμή.
Πάνω στο φράγμα του χρόνου θα ριχτούνε
και θα μας πνίξουνε όλους στη σιωπή...[/color][/font]
{Α}
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
