| |
Κουράστηκε να τρέχει στο λιοπύρι
απόστασε μονάχος να μιλά
Κάποιο που δεν σου ’κανε χατίρι
του ραγίζει κάθε τόσο την καρδιά
Τότε σωπαίνει και κοιτά
Μα δεν είναι η μέρα ούτε η ώρα
Μήτε ο ήλιος να φανεί
Από το πριν τρυγά το τώρα
Στερνή και πρώτη αναπνοή
και μαυρομάτα ανατολή
ξενυχτισμένος και λαβωμένος
Στυφό στα χείλη του νερό
Γέρνει στο πλάι χαρακωμένος
Για να μη βλέπει στον ουρανό
λαμπρό τ’ αστέρι το πρωινό
φωτιά και χώμα και αναμνήσεις
πάνω στο νου και στα μαλλιά
αθιβολές που θα σκορπίσει
καθώς η νύχτα θα γεννά
άλλη μια μέρα που γερνά
κλωνάρι στέρφο δυστυχισμένο
θλίψη λευκή, λευκό πούλι
από τη μπόρα μαστιγωμένο
στερνή ανάσα, στερνό φιλί
και σιχαμένη ανατολή…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
