| |
Οι ίδιες στιγμές κάνουν κύκλους.
Επιβάτης στο τρενάκι της ζωής εγώ κι όπου με πάει ο κύκλος.
Προσδεθείτε.
Η αδρεναλίνη μολύνει τον εγκέφαλο,
Ανεβαίνει το αίμα απ’τα πόδια στο κεφάλι,
Παράλυση, η ανάλυση της παράλυσης,
Παραλύει κανείς καθώς αναλύει.
Η καρδιά εκτός τροχιάς, μην με ρωτήσεις πού ζει.
Αλλού το σώμα, αλλού η καρδιά,
αλλού εσύ και το όνειρο μαζί σου.
Ανεβοκατεβαίνει η ζωή κι ύστερα απ’την εκτόξευση
Παραμονεύει η πτώση.
Ανέβηκα, κατέβηκα,
Κι όσο ανεβαίνω πέφτω,
Κι όσο πέφτω
Ανεβαίνεις.
Δεν συναντιούνται τα βαγόνια μας μα συναντιούνται οι φωνές μας.
Βραχνά ουρλιάχτα, φόβος, ντροπή,
Φόβος για τη ντροπή που ελλοχεύει,
Δεν με φοβίζει τόσο η πτώση όσο με φοβίζει ο φόβος.
Στο πίσω μέρος του μυαλού που τρελαίνεται
Η ιδέα του θανάτου.
Υγρά τα μάτια μου, θολό το τοπίο
Κι όσο ανεβαίνεις τόσο μού ξεφεύγεις.
Και το όνειρο μαζί σου, να χάνεται ανάμεσα σε πρόσωπα,
Χαμόγελα, στιγμές που σε περικυκλώνουν.
Στιγμές, κλεψύδρες, ταξίδια με βαγόνια
που κάποτε σκουριάζουν, νύχτες που θα έρθουν,
που θα φύγουν, που θα ξαναρθουν μέχρι να σβήσουνε για πάντα.
Τι να σου πω καρδιά μου; Τα ίδια λόγια κάνουν κύκλους.
Μου λείπεις, νοιάζομαι, πεθαίνω να σε βλέπω να πεθαίνεις,
Φύγε πριν να σ’αγαπήσω πιο πολύ, θα υποφέρεις.
Τόσα χρόνια επιβάτης στο τρενάκι της ζωής
Και στα χείλια μου να τρέμουνε ακόμα οι ίδιες λέξεις.
Σε σκέφτομαι να σκέφτεσαι τι σκέφτομαι
Κι η σκέψη ανεβάζει τον παλμό μου.
Τι να σου πω καρδιά μου; Μ’έχει εξαντλήσει η κάθοδος,
Και πεθύμησα μια χούφτα ελπίδα.
Η ανάμνηση της θέας απ’τα ύψη αρχίζει να μ’εγκαταλείπει,
Απελπίζομαι,
Θυμώνω,
Ολο πεισμώνω.
Κάποια μέρα θα ‘ρθω να σε δω πριν κατέβω απ’το τρένο.
Αυτό να το θυμάσαι αν τύχει και ξεχάσω.
«Επιβάτες στο τρενάκι της ζωής...
Παρακαλώ προσδεθείτε.»
Ειμαι έτοιμη. Δεν κατεβαίνω απ’το τρένο
Αν πρώτα δεν
Ανέβω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
