| |
Σκονισμένο κι αραχνιασμένο
Σ' ένα συρταρι κλειδωμένο
Απο τα χρόνια κιτρινισμένο
κι ίσως για πάντα ξεχασμένο
Προσμένει μόνο στο σκοτάδι
κι έχει ακόμα το σημάδι
απο το πρώτο χτυποκάρδι
και απο το τρυφερό σου χάδι
Και κάποτε θα 'ρθει η μέρα
να ξανανιώσει τον αέρα
Την σκόνη όλη μακριά να πάρει
και μες στα δυο σου στήθια να εισβάλει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
