| |
| | οι άνθρωποι που μας αγάπησαν |  | | | επανάληψη | | |
Μέσα στα μάτια σου θα ενοικεί η μορφή μου, αιώνια
και θα αγρυπνώ σαν γρύπας αγριωπός στο πλάι σου
μην τύχει και σε πάρει θάλασσα ή σε φυσήξει αέρας
κι όπως θα μεγαλώνεις
- γιατί τα χείλη δεν μπορούν να πουν «γερνάς» για σένα-
γύρω σου θα τυλίγομαι, θα γίνομαι ένα με τη σάρκα σου
όπως η φλούδα σφίγγεται γύρω από την ψίχα κίτρου
μην τύχει και σε βρει χιονιάς και πάψει τους χυμούς σου
πάνω στο πρόσωπό σου και στο άσπρο δέρμα σου
θα υπάρχουν αιώνια τα ίχνη απ’ τις παλάμες μου
ανεξίτηλα, όπως οι δαχτυλιές των πλαστουργών
Απάνω στο νωπό πηλό, στα αρχαία κανάτια απάνω
Κι όπως θα μεγαλώνεις
- γιατί τα χείλη δεν μπορούν να πουν «γερνάς» για σένα-
να σου θυμίζουν πως οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν ποτέ
αν έχουν πάρει άδολη αγάπη κι έχουν δώσει…
μέσα σου θα ‘μαι πάντοτε,
σαν ξεπεσμένο παρελθόν ή σαν ευοίωνο μέλλον,
που άλλοτε θα πασχίζεις να με αποχωριστείς,
κι άλλοτε να με βλέπεις να σε περιμένω
κάπου μπροστά χαμογελώντας σου
Κι όπως θα μεγαλώνεις
- γιατί τα χείλη δεν μπορούν να πουν «γερνάς» για σένα-
όλο και πιο κοντά θα έρχεσαι στα λόγια μου
που σαν ηχώ από χίλια κρόταλα μαζί θα εγείρουν την ακοή σου
όσοι κι αν σε φιλήσουν εραστές, κι αν σε θωπεύσουν χέρια
πλάι στο λαιμό σου θα ξαγρυπνά πάντοτε η δική μου ανάσα
και μη θαρρείς πως όλα τούτα είναι εγωισμοί
που αρμόζουν σε μεσήλικες ή πρόωρα γερασμένους
όπως θα μεγαλώνεις
γιατί τα χείλη δεν μπορούν να πουν "γερνάς» για σένα
θα μάθεις όπως έμαθα κι εγώ,
πως οι άνθρωποι που μας αγάπησαν
πιότερο ακόμη κι απ’ τον εαυτό τους,
σκιές δεν γίνονται ποτέ, κι αν γίνουν δεν ξεχνιούνται…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | http://luogointerno.blogspot.com/ | | | |
|
Simos_Vassilis
06-10-2009 @ 00:47 | γιατί τα χείλη δεν μπορούν να πουν "γερνάς» για σένα
θα μάθεις όπως έμαθα κι εγώ,
πως οι άνθρωποι που μας αγάπησαν
πιότερο ακόμη κι απ’ τον εαυτό τους,
σκιές δεν γίνονται ποτέ, κι αν γίνουν δεν ξεχνιούνται…
........................ΤΕΛΕΙΟ....................... | | Δήμητρα
06-10-2009 @ 00:58 | Χρήστο μου είναι παλιό? Νομίζω οτι το έχω ξαναδιαβάσει.
Μοναδικής ομορφιάς φίλε..... | | Ναταλία...
06-10-2009 @ 03:53 | γιατί τα χείλη δεν μπορούν να πουν «γερνάς» για σένα-
να σου θυμίζουν πως οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν ποτέ
αν έχουν πάρει άδολη αγάπη κι έχουν δώσει…
θα μάθεις όπως έμαθα κι εγώ,
πως οι άνθρωποι που μας αγάπησαν
πιότερο ακόμη κι απ’ τον εαυτό τους,
σκιές δεν γίνονται ποτέ, κι αν γίνουν δεν ξεχνιούνται…
Υπέροχο ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Ελένη Σ.
06-10-2009 @ 04:27 | Είναι κάποιες στιγμές και κάποια αισθήματα, που σφύζουν από νιότη…κι’ ας τόσο τρέχει ο καιρός κι’ ο χρόνος τους τελειώνει…σκιές ποτέ δεν γίνονται…κι’ αν γίνουν δεν ξεχνιούνται!
Συγκινείς! Ξέρεις πόσο αγαπώ τη γραφή σου Χρήστο! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
