| |
| | δυο πλατανοι |  | | | ..γιατι πλατανια ειμαστε ολοι. Βαθυσκιωτα που στεκουν.. μακρυα απ΄τις πηγες........ | | |
[I]Δυο πλατανοι εμαλωναν
σε μια βουνοπλαγια,
για μιας πηγης τον ερωτα,
και σμιγαν τα κλαρια.
Να την πλησιασουν θελανε
μα οι ριζες τους, ..γερες.
κι ολο το δασος γελαγε,
με τουτες τις ντροπες.
#
Ο ενας ηταν νεαρος
και γεμιζε πουλια,
ο αλλος μον ΄τα φυλλα του,
ειχε για συντροφια.
Φιρμανι εστελνε, ο νιος
με φυλλα ,στα πουλια του,
κι ο αλλος τιναζε, θαρρεις,
τη φυλλοφορεσια του.
#
Τη μια ,δεν τα καταφερναν
την αλλη ατυχουσαν,
τη σιγαλια σταματαγαν,
κλαρια που αντηχουσαν.
Κι ολο το δασος γελαγε
με τουτα τα καμωματα.
ο ενας τον αλλο, χαλαγε,
και τρανταζαν, τα χωματα
#
Μα έιν¨γυναικα , η πηγη
ακαρδη και πλανευτρα.
Τον ερωτα, απλωχερα,
τον χαρισε, στην πετρα.
Σ΄αυτην παει το νερακι της
κι οι σταλες, ξεψυχανε,
και μειναν ερμοι ,οι πλατανοι,
μονοι τους, να διψανε.
#
Με μιας, χασαν τον ερωτα,
καταλαβαν κι αυτοι,
μοναχη αγαπη αληθινη,
η μανα.. η βροχη.
Κι ολο το δασος χαιρεται,
οι πλατανοι μοναζουν.
Με τα κλαρια τους αγκαλια,
τον ουρανο κοιταζουν.
θανασης κρουσταλης
7/10/09[/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 14
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | ...κι ακόμα φέγγουν τα θαμπά φώτα της πόλης που μας κράτησε στα χέρια της | | | |
|
Γιάννης Ποταμιάνος
07-10-2009 @ 01:39 | Ωραία δοσμένο το μάταιο
της αέναης και σκληρής
πάλης των αρσενικών
στην διεκδίκηση
του έρωτα
Καλημέρα Θανάση
::yes.:: ::yes.:: | | oneiropola
07-10-2009 @ 02:01 | Κι ολο το δασος χαιρεται,
οι πλατανοι μοναζουν.
Με τα κλαρια τους αγκαλια,
τον ουρανο κοιταζουν.
υπεροχο καλημερα ::up.:: ::yes.:: ::up.:: | | Ναταλία...
07-10-2009 @ 02:25 | Με μιας, χασαν τον ερωτα,
καταλαβαν κι αυτοι,
μοναχη αγαπη αληθινη,
η μανα.. η βροχη.
Κι ολο το δασος χαιρεται,
οι πλατανοι μοναζουν.
Με τα κλαρια τους αγκαλια,
τον ουρανο κοιταζουν.
Υπέροχα δοσμένο πολύ μου άρεσε ::yes.:: ::theos.:: ::yes.:: | | monajia
07-10-2009 @ 02:27 | καλο πολυ καλο....... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | sofiagera
07-10-2009 @ 04:52 | Κι ολο το δασος χαιρεται,
οι πλατανοι μοναζουν.
Με τα κλαρια τους αγκαλια,
τον ουρανο κοιταζουν ::up.:: ::up.:: ::up.::
ΟΜΟΡΦΟ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ | | ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΘΗΛΗΣ
07-10-2009 @ 05:19 | Υπεροχο!!! Γεμάτο εικόνες , μεταφορές , παρομοιώσεις!!!! Λογοτέχνημα !!!!!!! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | romance4love2you
07-10-2009 @ 05:49 | Απερίγραπτο σε σύλληψη,σε απόδοση,σε στιχομυθία... ::theos.::
Δυνατό με διαυγή στίχο και βαθύ νόημα.... ::theos.::
Υπέροχο,μοναδικό,με ανεπανάληπτες εικόνες που καταλαμβάνουν νου και καρδιά και μαγεύουν,αποπλανούν,ταξιδεύουν... ::theos.::
ΜΠΡΑΒΟ ΜΠΡΑΒΟ ΜΠΡΑΒΟ ΜΠΡΑΒΟ | | Helene52
07-10-2009 @ 06:03 | Η ποίηση σε στίχο .... σε όλο της το μεγαλείο...
Καταπληκτικό !!!!!!!!!!!!!
Μπράβο και από μένα Θανάση
::theos.:: ::hug.:: ::theos.:: | | Simos_Vassilis
07-10-2009 @ 07:37 | Με μιας, χασαν τον ερωτα,
καταλαβαν κι αυτοι,
μοναχη αγαπη αληθινη,
η μανα.. η βροχη.
..............Υπέροχο.............. | | Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
07-10-2009 @ 11:05 | φοβερη δημιουργια................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | | xxix86
07-10-2009 @ 11:44 | Πανέμορφο... | | idroxoos
07-10-2009 @ 12:48 | Μα έιν¨γυναικα , η πηγη
ακαρδη και πλανευτρα.
Τον ερωτα, απλωχερα,
τον χαρισε, στην πετρα.
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | χρηστος καραμανος
09-10-2009 @ 22:48 | Δυο πλατανοι εμαλωναν
σε μια βουνοπλαγια,
για μιας πηγης τον ερωτα,
και σμιγαν τα κλαρια.
Να την πλησιασουν θελανε
μα οι ριζες τους, ..γερες.
κι ολο το δασος γελαγε,
με τουτες τις ντροπες.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | estia
31-10-2009 @ 11:47 | Κι ολο το δασος χαιρεται,
οι πλατανοι μοναζουν.
με τα κλαρια τους αγκαλια,
τον ουρανο κοιταζουν.
υπέροχο
::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
