La Petite
07-10-2009 @ 02:03 | Κλείνω τα μάτια μου κι οσφραίνομαι το καλοκαίρι
Χωράφια, αμπέλια μεθυσμένα κι αλώνια με τις θημωνιές
Που άλλοτε σαν μάνες ανέθρεψαν τα όνειρά μου
Αναγεννιούνται σε τούτη την αναδρομή του νου
Ποτίζοντάς με νοσταλγία άκρατη
Και νοσταλγία κι οδύνη…
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
monajia
07-10-2009 @ 02:29 | πολυ παραστατικος....μπραβο....... ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
oneiropola
07-10-2009 @ 02:32 | ......... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::......... | |
sofiagera
07-10-2009 @ 04:34 | Τι θα μουν δίχως όλα αυτά αναρωτιέμαι.
Δεν ξέρω. Δεν υπάρχουν απαντήσεις
Το μόνο που μπορώ να πω με βεβαιότητα
Είναι πως θα μουν ανάξιος να γράψω έστω και στίχο ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
Γιάννης Ποταμιάνος
07-10-2009 @ 04:42 | Κλείνω τα μάτια μου κι οσφραίνομαι το καλοκαίρι
Χωράφια, αμπέλια μεθυσμένα κι αλώνια με τις θημωνιές
Που άλλοτε σαν μάνες ανέθρεψαν τα όνειρά μου
Αναγεννιούνται σε τούτη την αναδρομή του νου
Ποτίζοντάς με ανάμνηση άκρατη
Και νοσταλγία κι οδύνη…
Τι μου θύμισες τώρα
Νάσαι καλά
Ωραίο ποίημα
Καλό απόγευμα
::yes.:: ::yes.:: | |
swordfish
07-10-2009 @ 11:03 | Πολύ καλό!!! ::yes.:: ::up.:: | |
 |
