stixoi.info: Τα παιδιά της σκόνης

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Τα παιδιά της σκόνης

[I]Nάτος πάλι,εγωιστής και κακός,φορτωμένος ανούσια παράσημα
και μπροστά του εσύ μοιάζεις, τόσο ασήμαντα μικρός
χωρίς κάτι κακό να'χεις κάνει αισθάνεσαι άσχημα.
Σηκώνει το χέρι,σε δείχνει με το δάχτυλο
και εσύ εύχεσαι να είχες εξαφανιστεί
μα είναι ακόμα ημέρα,σε ποιό αστέρι να κάνεις ευχή?
Και είναι τότε που παύεις να πιστεύεις τους ανθρώπους
που γκρεμίζεται το όραμα της δίκαιης κοινωνίας
απλά ονειρεύεσαι τους πιό απόμακρους τόπους
που θα μπορούσες να ήσουν σε μιά στιγμή δυστυχίας.
Η αλαζονεία και ο τραμπουκισμός σε όλο του το μεγαλείο
και εσύ απ'έξω γελάς,βαθιά μέσα κρυώνεις
αναρωτιέσαι αν υπάρχει καλός προστάτης θεός
μα έχεις πάψει να πιστεύεις σε οτιδήποτε θείο.
Έτσι ζουν και αναπνέουν τα παιδιά της σκόνης
με ζεστά τη καρδιά,το μυαλό, σε ένα κρύο ψυγείο.
Έτσι ζουν και αναπνέουν τα παιδιά της σκόνης
στο αιώνιο των άλλων το ψυχοπορνείο.
Νάτος πάλι,στα λόγια ικανός,τ'απαίδευτα αυτιά να παραπλανήσει
να σου καίει τις αλήθειες,να βιάζει σιωπές
γνώστης άριστος του ίσκιου του με σκιές να σε ντύσει.
Και εσύ πιά δεν ωφελεί να αποδείξεις ότι δε φταίς
τα λόγια έχουν χάσει το νόημα και δεν έχουν αξία
να φύγεις το μόνο που θέλεις,να χαθείς, και όσο όσο πληρώνεις
αυτόν που θα σου βρει μια ρωγμή στο γαλαξία.
Έτσι ζουν και έτσι αισθάνονται τα παιδιά της σκόνης
προχωρούν με τα πόδια τους ακρωτηριασμένα.
Έτσι υπάρχουν και έτσι χάνονται τα παιδιά της σκόνης
με μιά σκόνη κατάρα και ευχή τυλιγμένα.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 9 Στα αγαπημένα: 3


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Σε κάθε στίχο μου υπάρχει ένας ψύλλος

sofianaxos 08-10-2009 @ 02:01	::up.:: ::up.:: ::up.:: Kαλημέρα Γιάννη
monajia 08-10-2009 @ 02:03	πολυ φιλοσοφημενω... την καλημερα μου.....
mariamix 08-10-2009 @ 02:11	::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
oneiropola 08-10-2009 @ 02:48	Έτσι υπάρχουν και έτσι χάνονται τα παιδιά της σκόνης με μιά σκόνη κατάρα και ευχή τυλιγμένα. ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
barboutsala 08-10-2009 @ 05:39	ε, ξεσκονίστε επιτέλους, ζωγραφίζουμε πάνω στα έπιπλα πια
ΚατεριναΘεωνα 08-10-2009 @ 06:36	με μιά σκόνη κατάρα και ευχή τυλιγμένα. OI ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΥΧΕΣ ΚΑΠΟΤΕ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑΡΕΣ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΑΥΤΗ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΧΡΟΝΟ ΤΡΕΧΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ ΤΗΣ Η ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΤΗΣ ΠΕΝΑΣ ΣΟΥ ΜΑΣ ΑΓΓΙΞΕ ΠΑΛΙ ::yes.:: ::yes.::
Α.Ε. ΕΠΕ 08-10-2009 @ 13:32	Μπορώ να το κρατήσω; ::love.::
ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ 08-10-2009 @ 23:37	Καλημέρα Γιάννη.! Νάσαι καλά !
rock sugar 11-10-2009 @ 03:49	ε εντάξει... δε λέω τίποτα!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο