| |
| | Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι |  | | | εμπνευσμένο απο ένα σχόλιο, πολύ αγαπημένου μέλους.... | | |
Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που απο τότε που γεννιούνται
ζούν σε ένα δικό τους κόσμο.
Περπατούν αναμεσά μας, μα μερικές φορές, όσο όμορφοι και αν είναι, ούτε που τους βλέπουμε.
Μας κοιτούν μες στα μάτια, μας γελάνε, μα σε μας φαίνονται αδύναμοι, ανούσιοι.
Είναι αυτοί που μπορεί να δουν ένα ματωμένο περιστέρι και να κλάψουν ατελείωτα,
μες στη μέση του δρόμου, να ακούσουν ενα παιδί να κλαίει και να τρέξουν όπου και να είναι.
Μπορεί να περνά ένας ηλικιωμένος απέναντι και να τρέξουν να τον πάρουν αγκαλιά, να τον βοηθήσουν, μπορεί να δουν ένα μικρούλι που πονάει, που είναι μόνο και να κάνουν τον καραγκιόζη να γελάσει.
Μπορεί σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου σε έναν μόνο, ολομόναχο ασθενή που κοιτά το ταβάνι,
να διαβάζουν ώρες ατέλειωτες Καβάφη, ή ποντιακά ανέκδοτα.
Μπορεί να είναι αυτοί που θα προσέξουν πως θα μιλήσουν σε ένα σκύλο για να μην τον πληγώσουν, ή θα πουν μια καλή κουβέντα σε μια αδέσποτη γατούλα, γιατί ξέρετε και τα ζώα μας καταλαβαίνουν.
Δεν είναι αυτοί που δεν ξέρουνν να κάνουν χαβαλέ ή που δεν ξέρουν σόκιν ανέκδοτα,
και βέβαια ξέρουν,
είναι αυτοί που σχεδόν δεν είναι άνθρωποι, που στα πόδια τους τους κρατά μόνο η αξιοπρεπειά τους, που έχουν να γελάσουν με την καρδιά τους χρόνια, που'χουν ξεχάσει πως είναι να αγαπάς και να αγαπιέσαι γιατί είχαν πολλά βάρη να σηκώσουν, και πείτε μου έχετε δει ποτέ τον άτλαντα να γελά, νομίζει ότι σηκώνει στα χέρια του όλο το βάρος της γης, πως αυτό το βάρος δεν μπορεί και δεν πρόκειται να μπορέσει να το σηκώσει ποτέ κανένας άλλος ( και φυσικά δεν είναι έτσι) αλλά για κείνον είναι, όπως για ένα παιδάκι το σημαντικώτερο της ημέρας μπορεί να είναι ότι μάλωσε με έναν συμμαθητή του και ήρθε η συντέλεια για εκείνον ( κάθε τι έχει το δικό του ειδικό βάρος για του καθενός το βάρος αντίστοιχα).
Ολοι έχουμε πολλές πλευρές, καλό είναι να τις δείχνουμε όλες,
κανείς δεν μπορεί να μας πει πως θα είμαστε,
άλλωστε στον υλικό κόσμο που ζούμε τα συναισθήματα είναι παραπεταμένα,
το ερωτικό συναίσθημα μόνο είναι για τους ώριμους και σοβαρούς ( θέλω να πιστεύω όχι μόνο για την γενετίσια πράξη ).
Ολοι έχουμε χώρο, όλοι διατηρούμε κάποιες ισσοροπίες
οι ευαίσθητοι είμαστε λιγότεροι, οι υπερευαίσθητοι ακόμη λιγότεροι,
το καταλαβαίνουμε όταν δεν μας αποδέχονται, αλλά δεν γίνεται να αλλάξουμε,
είναι η πάστα μας τέτοια, δεν γίνεται,
Θάταν καλό γιατί θα πονάγαμε λιγότερο.........
Με αγάπη στην ζωηρή και ταλαντούχα παρέα μας!!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | ελπίζω αρα ζω, με αγάπη, κι η αγάπη ποτέ δεν χάνεται.. | | | |
|
monajia
08-10-2009 @ 23:24 | μακαρι να εδειχναν ολοι και την καλη τους πλευρα...
την καλημερα μου.... ::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | | oneiropola
08-10-2009 @ 23:45 | καλημέρα Αθηνουλα αυτή η υπερευαισθησία μας έχε φάει κορίτσι μου
πολύ όμορφα αναφέρεσαι με το γραπτο σου
::hug.:: ::kiss.:: ::hug.:: Ολοι έχουμε πολλές πλευρές, καλό είναι να τις δείχνουμε όλες, | | mariamix
09-10-2009 @ 00:14 | Είναι αυτοί που μπορεί να δουν ένα ματωμένο περιστέρι και να κλάψουν ατελείωτα...
Σε ευχαριστώ που έφερες στο μυαλό μου ένα πρόσωπο που αγαπάω τόσο πολύ... Την καλημέρα μου... | | akolouthos
09-10-2009 @ 01:55 | ............................Μπράβο σου ! ::up.:: | | Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
09-10-2009 @ 04:02 | ::yes.:: ::yes.:: | | Helene52
09-10-2009 @ 12:53 | ::yes.:: ::yes.:: ::theos.:: | | χρηστος καραμανος
09-10-2009 @ 22:27 | Ολοι έχουμε χώρο, όλοι διατηρούμε κάποιες ισσοροπίες
οι ευαίσθητοι είμαστε λιγότεροι, οι υπερευαίσθητοι ακόμη λιγότεροι,
το καταλαβαίνουμε όταν δεν μας αποδέχονται, αλλά δεν γίνεται να αλλάξουμε,
είναι η πάστα μας τέτοια, δεν γίνεται,
ΣΩΣΤΟ!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Jorlin
12-10-2009 @ 08:36 | Είναι πραγματικά πανέμορφο!! ::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
Να είσαι καλά!...
Υπάρχουν κάποιοι Άνθρωποι... ευτυχώς!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
